• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Cure | 4:13 Dream

Al 32 jaar hetzelfde medicijn.
CD, Suretone/Universal

Tekst: Emil Peeters

Publicatiedatum: 16 november 2008

Muziek heeft een heilzame werking. Er is geen beter voorbeeld van deze stelling dan The Cure, de groep die al 32 jaar 'lijden' weet te verklanken in muziek, die zowel melancholiek stemt, als troost biedt en vrolijk maakt.

Na zo'n lange tijd in 'de business', moet je een nieuw album van The Cure anders beoordelen dan het eerste plaatje waarmee een stel snotapen in krap dertig minuten probeert de wereld te verbeteren. Omdat de heren inmiddels zijn toegetreden tot de eliteclub van rockdinosaurussen, hoef je je eigenlijk alleen maar af te vragen of de nieuwe plaat voldoet aan de verwachtingen. Is dit echte Cure, of een slap aftreksel?

In weerwil van observaties als dat 4:13 Dream te vrolijk is (Hallo, 'Lovecats'! Weet je nog?), of dat de liedjes niet pakkend zijn (alsof Pornography zo'n toonbeeld van melodische inventiviteit was), is dit nieuwe album gewoon een goede Cure-plaat. Wie na 32 jaar nog steeds moeite heeft met dat recept, zou eens iets anders moeten proberen. Bandjes zat!

De plaat begint met 'Underneath the Stars', dat refereert aan het motto van Vincent van Gogh dat de plaat meekreeg: "For my part I know nothing with any certainty… But the sight of the stars makes me dream." Na dit nummer is Robert Smith wel uitgekeken op de punten van zijn schoenen en gaat het tempo aanzienlijk omhoog.

Smith zingt nog steeds overtuigend en alsof hij niets te verliezen heeft. Wanneer hij een krap uur later besluit met de woorden "I can't do this anymore", is het heel verleidelijk om daar van alles in te lezen. Feitelijk is het niets anders dan een parafrase van "I must fight this sickness, find a cure" waarmee Pornography eindigde, inderdaad, alweer 26 jaar geleden.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-cure/4-13-dream/17723/
Meer The Cure op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-cure