Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een debuutalbum opvolgen is altijd moeilijk. De tweede cd van The Bony King of Nowhere klinkt uitgebalanceerd, maar bevat minder peper dan zijn voorganger.
Eleonore is een erg sfeervol album met luisterliedjes waarin zang en gitaar primeren. Denk M. Ward (vooral in 'The Garden'), denk Sufjan Stevens. Gentenaar Bram Vanparys is nog maar 24 en amper twee jaar geleden kwam zijn bejubelde debuut, Alas My Love, uit. Maar zo klinkt hij hier niet. The Bony King of Nowhere maakt volwassen retromuziek die druipt van mijmeringen, heimwee en sepiatinten. Ook de teksten zijn allesbehalve puberaal, Vanparys wil het bewust niet over de liefde hebben. Uitzondering 'The Poet' mag dan over het huwelijk gaan, maar dat is een bewerking van een gedicht van Willem Elsschot. Net zoals voor Alas My Love deed The Bony King of Nowhere een beroep op producer Koen Gisen, wederhelft en muzikale partner van An Pierlé. Maar deze keer is de inbreng van Gisen minder. Vanparys heeft alles zelf gearrangeerd, op de baslijnen na. Dit tweede album is live opgenomen, in tegenstelling tot het debuut. Een maand lang sloot Vanparys zich met zijn bandleden op zijn zolder op om de nummers in te studeren. Vervolgens gingen ze de studio in om alles in één keer in te spelen.
Toch klinkt alles juist en uitgebalanceerd. Die paar jaar ervaring hebben Bram Vanparys en de zijnen duidelijk vakkennis bijgebracht. Eleonore is een lievig plaatje geworden. Mooi, maar wie een swingend hitje als 'Taxi Dream' van het debuut verwacht, komt dit keer bedrogen uit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-bony-king-of-nowhere/eleonore/21388/
Meer The Bony King Of Nowhere op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-bony-king-of-nowhere
Deel dit artikel: