• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Bony King of Nowhere / The Bear That Wasn't

Twee jaar wachten eindelijk beloond.
19 februari 2009, Vooruit, Gent

Tekst: Piet Notteboom

Publicatiedatum: 23 februari 2009

Al in 2006 slaagt een nobele onbekende Bram Vanparys erin vriend en vijand te verbazen op De Beloften, het Gentse rockconcours dat elk jaar opnieuw op zoek gaat naar onbekend talent in de streek rond Gent. Men strooit kwistig met superlatieven en vergelijkingen met de groten der aarde blijven niet uit. Een nieuwe belofte is geboren, de verwachtingen zijn hooggespannen. Maar het wordt stil rond Vanparys en zijn band The Bony King of Nowhere [foto's]. Twee jaar lang, ijzingwekkend stil, ware het niet dat deze belofte de tijd heeft genomen om in alle stilte aan een album te werken. Nu is die plaat, Alas My Love, af en kijkt iedereen gespannen naar het podium, benieuwd naar waar men al die tijd op heeft gewacht.

Het publiek dat en masse naar de balzaal van de Gentse Vooruit is gekomen krijgt een opwarmertje voorgeschoteld in de vorm van The Bear That Wasn't. Deze tweemansband oogst eerder dit jaar al lof op Humo's Rockrally, waar de lieflijke kampvuurnummers de jury charmeren en het duo een plaats in de halve finale versiert. Het moet een momentopname zijn geweest, want wat Humo bejubelde, valt in Gent mager uit en herleidt het voorprogramma tot een gezellig keuveluurtje.

Lekker opgewarmd voor de hoofdschotel dan maar. Alas My Love, uitgebracht door Helicopter, is een alombejubeld debuut geworden, een plaat vol fragiele, voorzichtige en schitterend gearrangeerde songs die een rechtstreekse neerslag lijken van de strijd die Vanparys twee jaar lang met zijn demonen heeft gevoerd. Introvert en breekbaar, bijzonder netjes en pakkend.

Maar hoe breng je dat nu over naar het publiek? Hoe zorg je ervoor dat iedereen in de zaal muisstil wordt, koude rillingen krijgt en meewiegt op de stille eenzaamheid van een song die niemand kent? Dat kan onder andere door gewoon steengoed te spelen, subtiele arrangementen aan te brengen, perfecte dynamiek in te bouwen. Op dat vlak lijkt het alsof The Bony King of Nowhere twee jaar lang onafgebroken heeft gespeeld, tot alles perfect zat. Maar de perfectie lijkt de passie in de weg te staan. In de opeenvolging van foutloze songs ontbreekt de overtuiging een beetje, het heilige vuur, de podiumervaring die ervoor kan zorgen dat een plaat tijdens een liveoptreden tot leven komt. Maar wat wil je, van een splinternieuwe band?

Foto's door Dimi15 (onder Creative Commons).

http://www.kindamuzik.net/live/the-bony-king-of-nowhere/the-bony-king-of-nowhere-the-bear-that-wasn-t/18144/
Meer The Bony King Of Nowhere op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-bony-king-of-nowhere