Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een bluesy gitaar-en-drums duo uit de Midwest! Net als de White Stripes! Maar Fat Possum is nou niet bepaald het label dat door snel een kloon neer te zetten een graantje mee wil pikken, dus er moet meer aan de hand zijn. En dat klopt, want The Black Keys zijn veel meer blues en veel minder pop dan de wit-rode hype uit Detroit. Het geluid van de band zit meer in de hoek van de Britse 60's bluesrockers als Cream.
Eerlijk gezegd is het drumwerk van Patrick Carney bij vlagen behoorlijk Ginger Baker-achtig en lijkt de stem van Dan Auerbach ook nog eens nogal op die van Jack Bruce. Nou zijn er veel slechtere voorbeelden te bedenken en is Auerbachs gitaarspel bovendien overduidelijk meer beïnvloed door illustere labelgenoten als Junior Kimbrough en R.L. Burnside dan door Eric Clapton, feit blijft dat je bij elk nieuw nummer verwacht dat de riff van 'Sunshine of Your Love' zal opduiken. The Black Keys hebben dan wel weer als groot voordeel dat je verstoken blijft van psychedelische fratsen en ego-clashes.
Omdat het songmateriaal zonder uitzondering dan ook nog veel sterker is dan bij de andere als paddenstoelen uit de grond schietende bluesrockbandjes (al dan niet met bas) is Thickfreakness de aanschaf zeker waard en een welkome versterking voor Fat Possum. Bovendien zal het voor het label sowieso een opluchting zijn dat ze een keer artiest hebben die niet met het door het leven op een exclusief dieet van zelfgestookte moonshine veroorzaakte gezondheidsproblemen kampt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-black-keys/thickfreakness/2949/
Meer The Black Keys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-black-keys
Deel dit artikel: