• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Black Keys | Magic Potion

Somber wereldbeeld, opwindende rock-‘n-roll.
CD, Nonesuch/V2

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 05 september 2006

The Black Keys namen met het tussendoortje Chulahoma op indrukwekkende wijze afscheid van Fat Possum. Geheel in de stijl van het freaky label uit Mississippi was die ep gevuld met niets dan covers van bluesman Junior Kimbrough. Nog eenmaal terug naar de roots, leek het devies, en dan de overstap maken naar een nieuwe platenbaas. Drummer Patrick Carney zag wederom kans een nieuwe studio te bemachtigen in Akron, Ohio en daarin werd hard gewerkt aan Magic Potion.

Sinds 2001 zijn de Keys toe aan hun derde zelfgebouwde studio – deze heeft naar verluidt geen rondsluipende ratten –, hun derde label en hun vierde full length-cd. Het goede nieuws is, dat er feitelijk weinig veranderd is in het muzikantenbestaan van Carney en zanger-gitarist Dan Auerbach. Magic Potion is niet de opgepoetste plaat die wellicht gevreesd werd door de liefhebbers van de rauwe, bluesy rock-‘n-roll van de Keys. Het is lekker om niet de hele tijd op aan snoeren knagende ratten te hoeven letten, maar verder biedt de Audio Eagle-studio weinig noviteiten.

De tweede track, ‘Your Touch’, is vintage Black Keys: een schurende gitaarlick opgestuwd door dynamisch drumwerk waarover Aurebach zijn hart uitzingt, aangemoedigd door opjuttende kreten van Carney. ‘You’re the One’ daarna is al vroeg op de plaat een heuse ballad. Eigenlijk hebben de Keys met hun beperkte instrumentarium niet de mogelijkheid om zo’n nummer echt slepend te spelen, maar toch ontroert dit bonkige liefdesliedje.

Magic Potion bevat hints van een somber wordend wereldbeeld van het duo uit Ohio. ‘Modern Times’, toevallig net zo getiteld als de laatste cd van somberman Bob Dylan, handelt over gebroken gezinnen en een gebrek aan magic potion in wat eens het beloofde land was. De tijden veranderen, zingt Auerbach in ‘Goodbye Babylon’ over zijn land. Dit wereldbeeld is natuurlijk zo oud als de blues van Robert Johnson, maar het is goed dat er - naast de oude Dylan - nog steeds jonge honden opstaan die er zo aanstekelijk hun draai aan geven.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-black-keys/magic-potion/13792/
Meer The Black Keys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-black-keys