• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Black Keys | El Camino

The Black Keys op hun hitgevoeligst.
CD, Nonesuch/Warner

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 08 december 2011

Dan Auerbach en Patrick Carney namen hun eerste platen op in zelfgebouwde studio's, waar ratten aan de kabels knaagden. Hun vuige trashblues werd omarmd door een klein clubje fijnproevers. Dat is nu wel anders. De hongerige ratten hebben plaatsgemaakt voor Danger Mouse en het clubje fijnproevers is ingehaald door het grote publiek.

Helemaal sinds producer Danger Mouse aan het geluid schaaft, zijn The Black Keys een toegankelijke band. El Camino is het voorlopige hoogtepunt. Op hun zevende album gaan de heren los met koortjes en synthesizers. De soul die op voorganger Brothers nog doorsijpelde, is grotendeels verdwenen, net als de trashy blues waar de band al eerder afstand van nam. In plaats daarvan krijg je aanstekelijke rocksongs, van het soort waar festivalweides plat voor gaan. De band roept een euforisch sfeertje op, met nummers als 'Lonely Boy' en 'Dead and Gone' als jubelende uitschieters.

Auerbach en Carney hebben hun meest melodieuze songs geschreven en spelen op slimme wijze met elementen uit de glamrock, pop en roots. Daarmee ontstaat catchy muziek, die van zichzelf al hitgevoelig is. Danger Mouses gefröbel met toetsen en productie maakt het klaar voor de stadions. De band komt er mee weg, al werkt het propvolle geheel aan koortjes, toetsen en bellen soms aardig verstikkend.

Hoewel The Black Keys nog niet eerder zo toegankelijk klonken, maken ze grotendeels dezelfde elementaire rock die ze altijd al maakten. Het verschil is dat deze liedjes uitstekend geschikt zijn om een groot publiek te laten zien wat voor een clubje fijnproevers al tien jaar duidelijk was. The Black Keys zijn een verdomd goede band met verdomd goede liedjes.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-black-keys/el-camino-368/22344/
Meer The Black Keys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-black-keys