http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Black Keys | Brothers

Rafelige blues met een soulinjectie.
CD, None Such/V2

Tekst: Liesbeth Gijsel

Publicatiedatum: 02 juni 2010

The Black Keys tonen zich met Brothers van hun beste kant: dit is eigentijdse, soulvolle blues van de bovenste plank.

Dan Auerbach en Patrick Carney zijn bezige jongens. Sinds hun vorige - relatief rustige - plaat in 2008 heeft Auerbach een bejubeld soloalbum gemaakt en Carney stortte zich op een project met zijn nieuwe rockband Drummer. Tussendoor vond het duo dan ook nog de tijd om samen met rappers als Mos Def en Rza de gelegenheidsband Blakroc uit de grond te stampen en daarmee een album op te nemen.

Dat beide muzikanten hun blik hebben verruimd, is ook te merken op hun eigen nieuwe album. De sound op Brothers is rijker en soulvoller dan ooit. Auerbach en Carney laten de klassiekers uit de blues en de soul nog steeds niet los, maar ze weten hun bagage op een uitstekende manier te vertalen in een hedendaags, origineel geluid. De gitaren worden aangevuld door strijkers, een trompet, piano of orgel.

'She's Long Gone' wordt gekenmerkt door morsige gitaren à la CCR, 'The Only One' is dan weer pure Stax-soul. Zo goed als elk van de vijftien nummers heeft zijn eigenheid, zoals een kenmerkende, beklijvende gitaarriff of een swingende of bezwerende drum. Erbovenuit klinkt de - voor een blanke erg bluesy - stem van Auerbach, die op 'Everlasting Light' zelfs een hoge falsetstem uit de kast haalt zodat het nummer een sexy aura krijgt. Kortom, Brothers is een plaat van hoog niveau. Alleen is vijftien nummers op een album persen misschien wel wat veel, vooral ook omdat Auerbach en Carney de traagste nummers (onder andere een cover van soulzanger Jerry Butler) voor het einde hebben gespaard.

"De relatie tussen Dan en mij werd vaak op de proef gesteld", legt Carney de albumtitel Brothers uit. "Maar op het eind van de dag zijn we nog altijd als broers. De nummers op het album zijn daar een uiting van, vind ik." Met dit nieuwe album zouden de muzikale broertjes wel eens brokken kunnen maken op de zomerfestivals. Wie zich daar al op wil verlekkeren, loopt als de bliksem naar de platenwinkel.