• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Tame Impala | Lonerism

Het beste van de jaren zestig in 2012.
CD, Modular/N.E.W.S.

Tekst: Ronald Goeman

Publicatiedatum: 31 oktober 2012

In 2010 sprak Rob van Leeuwen op KindaMuzik in zijn lovende recensie van Tame Impala’s Innerspeaker zijn angst uit voor het lot van de band. Als je als jong bandje zo fantastisch debuteert, dan verpest je het eigenlijk voor jezelf. De manier waarop Tame Impala op het debuut een retro jarenzestiggeluid wist af te stoffen en van een hedendaagse glans wist te voorzien was ongekend.

Zanger-gitarist Kevin Parker heeft twee jaar lang aan opvolger Lonerism gesleuteld, wat van Tame Impala naast het podium stiekem een eenmansproject maakt. Het kenmerkende psychedelische geluid van Innerspeaker keert weer in al zijn glorie terug. De wereld van Tame Impala is er een waarin geen klank de wereld onvervormd wordt ingestuurd; wat Parker allemaal voor elkaar krijgt met pedalen en gitaren is bewonderenswaardig. Luister bijvoorbeeld naar hoe een aantal eenvoudige gitaarakkoorden al golvend 'Endors Toi' inluiden, om uit te monden in een soort scheurende, psychedelische climax. Het lijkt een stoere demonstratie waarmee Parker wil laten horen waartoe zijn creatieve LSD-brein in staat is, want van een gestructureerd liedje is dan nog geen sprake. Ook opener 'Be Above It' is een nogal vervreemdende ervaring, waarin de woorden "Gotta be above it" gedurende drie minuten stoïcijns worden herhaald over een stuwend drumpatroon en een krachtig inslaand, perfect met het geheel samenvallend tapijt van vervormde synths.

Parker laat in het vervolg horen niet alleen meester der klankvervorming te zijn, maar ook een behoorlijk liedje te kunnen schrijven. Vooral 'Feels Like We Only Go Backwards' en 'Elephant' zijn pareltjes die symbool staan voor wat de 'band' Tame Impala zo goed maakt. De jarenzestigdrums, het pompende basgeluid, de psychedelische gitaren en het hoge stemgeluid van Parker, waarin de geest van Lennon doorklinkt. Verslavende popliedjes die gestript vrij eenvoudig zouden lijken, maar door alle moderne opnamemiddelen tot een soort neopsychedelisch Beatles 2.0-geluid worden omgetoverd.

Robs angst blijkt ongegrond, want Tame Impala overtreft zichzelf op alle vlakken en toont zich als het beste wat jarenzestigpsychedelica anno 2012 te bieden heeft.

http://www.kindamuzik.net/recensie/tame-impala/lonerism/23356/
Meer Tame Impala op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tame-impala