Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Enigszins verbaasd zat Stephen Fretwell onlangs tegenover KindaMuzik bij zijn debuut in Paradiso. Het succes in thuisland Engeland overvalt Fretwell een beetje. Mee op tour met Keane in grote zalen vol gillende meisjes, terwijl de hypemachine van de Britse pers volop draait. En dat met slechts één volwaardige plaat onder zijn arm, het rustieke Magpie.
De nuchtere Hollanders lopen nog niet warm voor Fretwell, getuige de matig gevulde bovenzaal van Paradiso. Magpie kan daarin verandering brengen, want dit is een fijne plaat die, met lange pauzes tussen de tracks, één voor één de sfeervolle en bedachtzame liedjes opdient van een talentvolle singer/songwriter. Fretwells songs hebben een duistere kant, maar blijven immer lichtvoetig.
De trage opener ‘Do You Want to Come with?’ verhaalt over monstertjes aan zee met groene ogen die de zanger graag alles zou geven wat ze maar willen. Hand in hand spelen ze daar, zingt Fretwell. Een beetje vreemd is dit wel, alsof een nieuwe Syd Barrett in de ziel van Nick Drake is neergedaald. De werkelijke invloeden van Fretwell blijken echter vooral de late Lennon, Ryan Adams en Damien Rice te zijn.
Tekstueel blijft Fretwell boeien gedurende de gehele cd en muzikaal wordt het gelukkig wat soepeler en swingender dankzij het pianospel van Matt Watson en de brushes van drummer Jay Sikora. Of de benodigde hitsingle ertussen zit, is de vraag. Nu Jose González en James Blunt tamelijk onverwacht scoren met introverte popliedjes, is Fretwells adembenemende ‘Bad Bad You, Bad Bad Me’ wellicht een kandidaat. Liefhebbers van singer/songwriter-platen hebben die hit helemaal niet nodig, zij weten nu genoeg.
http://www.kindamuzik.net/recensie/stephen-fretwell/magpie/11743/
Meer Stephen Fretwell op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stephen-fretwell
Deel dit artikel: