Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nadat ze tot in lengte van jaren hun plaatjes op het grote Geffen-label hebben uitgebracht, is het even wennen om het logo van het veel kleinere Matador te zien staan. Je vraagt je automatisch af of Sonic Youth, eenmaal terug bij een indielabel, op The Eternal ook muzikaal het roer weer eens omgooit. Zoals ze dat eigenlijk altijd wel doen.
Die vraag valt nog niet zo makkelijk te beantwoorden. The Eternal is een diverse plaat waarop sterke en zwakke momenten elkaar afwisselen. De plaat lijkt een beetje een verkorte bloemlezing uit eigen werk. Vaak wordt gerefereerd aan vroeger tijden. Zo hoor je de schurende noise van de klassieke albums terug in het felle 'Anti-Orgasm', hint het sterke 'Antenna' naar het geluid van Murray Street en borduurt opener 'Sacred Trickster' voort op het geluid van Rather Ripped.
Natuurlijk zit het allemaal prima in elkaar, maar sommige nummers klinken wel weinig geïnspireerd. Bij nummers als 'Leaky Lifeboat' en 'Poison Arrow' lijkt het te veel alsof ze op de automatische piloot zijn ingespeeld en de nodige spanning ontbreekt. Daartegenover staan uitschieters. De al genoemde nummers 'Antenna' en 'Anti-Orgasm' hebben wel die euforische sprankeling die Sonic Youth tot zo'n uitzonderlijk goede band maakt, wat ook geldt voor de meeslepende afsluiter 'Massage the History'.
Sonic Youth-albums zijn per definitie groeiplaten, die de neiging hebben zich per draaibeurt dieper onder je huid te nestelen. Dat kan voor The Eternal ook gaan gelden. Maar vooralsnog is dit een album dat in de middenmoot van het omvangrijke oeuvre van Sonic Youth te plaatsen is. Wat betekent dat het afgemeten aan elke andere standaard gewoon een sterke plaat is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sonic-youth/the-eternal/18801/
Meer Sonic Youth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonic-youth
Deel dit artikel: