http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sonic Youth / Flaherty/Corsano/Yeh
De grootmeesters vinden zichzelf opnieuw uit.
12 december 2006, Hallen van Schaarbeek, Brussel
Tekst: Geertje Cools
Beeld: Kenn Verstraeten
Publicatiedatum: 16 december 2006
Sonic Youth speelt twee uitverkochte concerten in de Hallen van Schaarbeek. De eerste dag brengen ze Bardo Pond mee, vanavond mogen Flaherty/Corsano/Yeh openen. Saxofonist Paul Flaherty en drummer Chris Corsano vormen een beproefd freejazz improvisatieduo, tegenwoordig jamt ook violist C. Spencer Yeh regelmatig mee. Het trio warmt de zaal wat op en scheert bij wijlen hoge toppen. Een perfecte sfeermaker voor de eigenzinnige muziek van het beroemde viertal uit New York.
Sonic Youth begint met een klassieker, een snel voortstuwende versie van ‘Teenage Riot’, met alvast enkele minuten verstoorde gitaarfeedback op het einde. Vreemd dat dit nummer zo vroeg in de set zit, meestal bewaren ze het als toetje. Het publiek zit zo wel meteen in de aparte muzikale wereld van Sonic Youth, waar het goed toeven is. De band kan trouwens weinig fout doen in de ogen van het publiek, zelfs op wat occasioneel gerommel tussendoor wordt euforisch gereageerd. Maar ze laten dan ook amper steken vallen.
Op drie nummers na spelen ze hun laatste album volledig na. Rather Ripped is een erg toegangkelijke plaat vol melodieuze, rustig opgebouwde rocknummers. Daarom niet minder relevant binnen het oeuvre van de band, dat ondertussen al uit meer dan twintig volwaardige albums bestaat. Het lijkt alsof ze zichzelf opnieuw hebben uitgevonden, onder andere door terug te grijpen naar het melodieuze gitaargeluid van Evol, Sister en Daydream Nation, 
drie sleutelplaten die dateren uit respectievelijk 1986, 1987 en 1988. Het is dan ook niet toevallig dat nummers uit die periode het recente werk afwisselen, ze sluiten naadloos op elkaar aan.
De gitaren gieren in het rond in ‘Catholic Bloc’ en ‘Pacific Coast Highway’ maar tussen de noise door drijven ook erg subtiele gitaarmelodieën naar boven. Enkele rustige nummers halen even de vaart uit het concert maar afsluiters ‘Jams Run Free’ en ‘Pink Steam’ zorgen voor een stomend einde. Thurston Moore, Lee Ranaldo en Kim Gordon, allemaal zijn ze aan de beurt om te zingen, maar vooral Gordon grijpt opvallend vaak de microfoon. Ze is in erg goede doen en klinkt nog steeds even fantastisch. Dankzij de bijdrage van Mark Ibold, bassist van wijlen Pavement, heeft ze de handen vrij om zich aan enkele danspasjes te wagen.
En daar zijn ze dan, de zware gitaren, in een korte maar strakke versie van ‘100%’. In het slotakkoord staat Chris Corsano de band bij in het twintig jaar oude ‘Expressway to Your Skull’, waarin melodie en experiment elkaar de hand schudden. Het wordt een zeer intense, broeierige versie, vol bizarre gitaargeluiden en een obligate noisefinale van zo’n twintig minuten, waarin ook Paul Flaherty even meedoet.
De cirkel is rond. De grootmeesters van de alternatieve gitaarrock overtuigen weerom live en bewijzen bovendien dat ook vijftigers nog cool kunnen zijn.
http://www.kindamuzik.net/live/sonic-youth/sonic-youth-flaherty-corsano-yeh/14600/
Meer Sonic Youth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonic-youth
Sonic Youth audio en video:
» Interview: Sonic Youth (radioedit) (3voor12)» Report: CaesarHangplek: Vera (3voor12)
Deel dit artikel: