• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Sonic Youth | The Destroyed Room: b-sides and rarities

Het einde van een tijdperk.
CD, Geffen/Universal

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 23 december 2006

Hoewel Sonic Youth 100% zijn zin mocht doen bij majorlabel Geffen, is toch het moment aangebroken waarop hun wegen scheiden. De band was vrij om platen uit te brengen op andere labels, werd niet gedwongen om zijn sound aan te passen en kon andere artiesten aanbrengen (zie Nirvana en euh… Sloan), maar toch is de relatie de laatste tijd uitgeblust. Sonic Youth zal zijn contract met Geffen niet vernieuwen en de obligatoire verzamelplaat als afscheidsrelease is bij deze een feit.

The Destroyed Room is nogmaals het bewijs van de aparte verstandhouding tussen band en label. Een singlesverzamelaar zou uiteraard geen échte bestseller worden, maar wel commercieel interessanter zijn dan de voornamelijk atonale klanken die deze plaat vullen. Toch zijn Sonic Youths motieven waarschijnlijk ingegeven door een soort verschroeide aarde-tactiek, waarbij tijdens militaire aftochten alles wat de vijand eventueel kan gebruiken in de asse gelegd wordt.

De titel en hoesfoto zijn namelijk afkomstig van de fotograaf Jeff Walls The Destroyed Room, uit 1978. Deze installatie is deels geïnspireerd op het schilderij De Dood van Sardanapalus (1827) van Eugène Delacroix, waarop afgebeeld staat hoe een Assyrische koning zijn bezittingen laat vernietigen en zijn concubines ter dood laat brengen, opdat ze niet in vijandelijke handen zouden vallen. Het gepiep en gefluit en de abstractere geluiden die Sonic Youth op deze plaat ten gehore brengt, benadrukken het feit dat ze een avant-jamband zijn en verbrandt de herinnering aan pseudohitjes als ‘Dirty Boots’ en ‘100%’.

Er staan uiteraard ook mooie geluiden op deze plaat. De cd-versie van ‘The Diamond Sea’ duurde amper 20 minuten. Hier beslaat dat prachtnummer bijna 26 heerlijke minuten om bij weg te dromen. Het b-kantje ‘Razor Blade’ is zo’n teer Kim Gordon-kleinoodje. Het hoogtepunt is ‘Blink’, dat voor de soundtrack van de experimentele film Pola X (1999) werd opgenomen, waarin Gordons stem begeleid wordt door allerlei vage maar ritmische geluiden, met een zeer spannend resultaat.

Tijdens de voorbije zestien jaar koos Sonic Youth er zelf voor om meer toegankelijke platen op te nemen voor Geffen en om echte avant-garde experimenten gescheiden te houden en uit te brengen op het eigen Sonic Youth Records. Benieuwd of ze die scheiding nu nog gaan aanhouden, en zo niet, wat voor onwaarschijnlijke klanken dat gaat opleveren.

http://www.kindamuzik.net/recensie/sonic-youth/the-destroyed-room-b-sides-and-rarities/14631/
Meer Sonic Youth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonic-youth