• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Sonic Youth | Rather Ripped

Een gewone doch stijlvolle afsluiter van de Geffen rockperiode.
CD, Geffen/Universal

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 14 juni 2006

Sonic Youth heeft een merkwaardige evolutie doorgemaakt. In 1983 stond de band met geestesgenoten zoals The Swans aan de wieg van een heel nieuwe muzikale wereld, waarin experimenten en dissonantie het voor het zeggen hadden. Toen de New Yorkers in 1990 bij major Geffen tekenden, wisten ze een exclusief contract te bedingen dat hen volledig vrij liet om hun artistieke creativiteit te ontplooien. Na Goo volgden er vervolgens negen platen waarmee ze het pop/rockperspectief van hun kunnen aftastten. Daarbij vormt Rather Ripped het voorlopige eindpunt, dat eveneens het einde van hun contract met Geffen inluidt.

Ook al volgden ze met hun releases op Geffen hun rockgevoel, toch weerhield hen dat er niet van zich op hun eigenste SYR van een veel experimentelere kant te laten zien. Daarvan getuigde vorig jaar Koncertas Stan Brakhage Prisiminimui nog. Daarnaast kunnen we natuurlijk nog de vele projecten aanhalen van de individuele leden waarin experiment en chaos in de regel de rode draad vormen.

Het betreft hier echter Rather Ripped, de eerste plaat die Sonic Youth na het vertrek van gitarist Jim O’Rourke opnam. Ook is het een album dat in een kortere periode tot stand kwam dan de eerdere releases. Inhoudelijk leunt het materiaal op Rather Ripped voornamelijk aan bij voorganger Sonic Nurse met de bemerking dat de muzikale ideeën misschien iets minder in gitaarclimaxen zijn uitgewerkt, maar eerder in langere melodieuze nummers die net iets minder catchy zijn.

Kim Gordons stem zorgt op opener ‘Reena’ meteen voor een van de eerste hoogtepunten. Nadien nemen Thurston Moore en Lee Ranaldo deze taak grotendeels op zich, maar Gordon duikt toch nog her en der op. Afgezien van een enkele scherpe wending, en daar komen ‘Rats’ en 'What a Waste' nog het meest bij in de buurt, lijkt het wel alsof Sonic Youth echt moeite gedaan heeft om een album binnen de lijntjes af te leveren waarbij de mate experiment en noise tot een absoluut minimum herleid werd.

Gelukkig houdt dit niet in dat er op Rather Ripped niets te beleven valt. De nummers zijn gevarieerd en het blijft natuurlijk leuk om het typische gitaargeluid breed uitgesmeerd te zien over aangenaam in het gehoor liggende nummers die door Shelley’s typische drumpartijen begeleid worden. Al moet je toegeven dat het aan het begin van hun Geffenperiode met Goo en Dirty toch een stuk spannender klonk.

Je kunt Sonic Youth er dan ook niet van betichten dat ze ooit tweemaal dezelfde plaat gemaakt hebben en met hun veertiende is het ook niet anders. Rather Ripped is gewoon de zoveelste stap in hun verkenning van het muzikale oeuvre. Ook al is het misschien één van hun minst vreemde platen tot nu toe, ook hier slagen ze weerom met glans in de opdracht. Dat is weinig bands gegeven.

http://www.kindamuzik.net/recensie/sonic-youth/rather-ripped/13160/
Meer Sonic Youth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonic-youth