Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op het hoogtepunt van grunge komt Sonic Youth met hun tweede 'commerciele' album, geproduceerd door Butch Vig die een jaar daarvoor furore heeft gemaakt met de opgevoerde productie van Nirvana's Nevermind. Enige angst heerst dat Vigs knoppendraaierij Sonic Youth zal temmen, maar die blijkt ongegrond. Ja, Sonic Youth klinkt voller dan ooit tevoren, maar de spanning tussen liedjes en noise is daardoor extra groot. En de liedjes op Dirty zijn ijzersterk, met name ‘Theresa’s Sound-World’ en ‘Sugarkane’ behoren tot het beste werk van de band.
Dirty is ook het moment dat de band en dan met name Kim Gordon zich expliciet politiek gaat manifesteren. Die politiek van Gordon zou op latere platen steeds humorlozer worden, terwijl de ideeën hier nog fris klinken en prachtig worden vervlochten in de muziek (zie vooral de manier waarop Gordon vrouwennamen opdreunt tegen het einde van ‘Swimsuit Issue’.) Dirty brengt op logische wijze de belofte van Goo tot een goed einde.
Verder opschuiven richting mainstream door bijvoorbeeld de noise er helemaal uit te sleutelen zit er niet in zonder dat het karakter van de band verloren gaat. Na Dirty, hun derde meesterwerk na Sister en Daydream Nation, begint de band aan een strategische terugtocht naar het ondergrondse. Waarschijnlijk heeft geen rockband zo waardig de flirt met commercie overleefd als Sonic Youth. Geloofwaardigheid intact, essentiële plaat als souvenir.
» Video: Sonic Youth - 100% [youtube]
http://www.kindamuzik.net/recensie/sonic-youth/dirty/13454/
Meer Sonic Youth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonic-youth
Deel dit artikel: