• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Sonic Youth | Daydream Nation

De perfecte mix van gitaarnoise, schurende feedback en popliedjes.
CD, Geffen/Universal/1988

Tekst: Rob van Leeuwen

Publicatiedatum: 01 mei 2001

Eerste pogingen tot duidelijke songstructuren deed Sonic Youth met het nog redelijk ontsporende EVOL (1986) en het duistere Sister (1987). Twee albums vol gitaarmuziek uit de Amerikaanse underground die ruim twintig jaar na dato nog recht overeind staan. Het kwartet combineerde sinds begin jaren ’80 de ontspoorde punk van The Stooges, de onconventionele rock van Velvet Underground en de noise-erupties van No Wave en evolueerde zo langzaam maar zeker van spannende artpunkband, gitaarvernieuwers en feedbackkoningen naar één van de belangrijkste undergroundacts van de jaren ’80.

De perfecte mix van gitaarnoise, schurende feedback en popliedjes vonden de New Yorkers pas echt op het dubbelalbum Daydream Nation (1988). Wat een sensatie moet het geweest zijn, om als puber door de rustige opbouw van albumopener ‘Teenage Riot’ op het verkeerde been gezet te worden, waarna het nummer na anderhalve minuut pas echt losbarst. Of om het duistere en onheilspellende intro van ‘Rain King’ te horen uitmonden in een orgie van gitaarwervelingen en timmerende drums, met daaroverheen de bezwerende stem van Thurston Moore.

Sonic Youth klinkt op Daydream Nation toegankelijker dan ooit, lijkt echte liedjes af te leveren en brengt meer herkenbare melodieën dan op de vorige albums, maar onder de oppervlakte bouwen de diverse gitaren hun eigen feestje en zorgen ze voor een enorme spanning, voor dwarse uitbarstingen en voor gelaagdheid in de lang uitgesponnen nummers. De songs zijn gejaagd, scherp en de urgentie spat er van af. Thurston Moore en Kim Gordon zullen nooit bekend staan om hun opzienbarende stemmen, maar de desinteresse die door de zanglijnen lijkt door te sijpelen en de dan weer vurig gezongen teksten geven het album een coolheidsfactor mee, die sindsdien door weinig andere acts is geëvenaard.

Sonic Youth zou in de jaren die volgden op Daydream Nation nog dichter tegen de mainstream aanschuren (tijdens de hoogtijdagen van grunge), daarna weer net zo makkelijk de underground in duiken, nog vaker hun eigenwijze gitaren laten horen en nog veel meer eigenzinnige muziek aan de wereld schenken. De perfecte balans tussen gitaarerupties en alternatieve popmuziek, feedback en structuur, experiment en toegankelijkheid is echter nooit meer zo fenomenaal neergezet als op Daydream Nation.

» Video: Sonic Youth - Silver Rocket [youtube]

http://www.kindamuzik.net/recensie/sonic-youth/daydream-nation/12764/
Meer Sonic Youth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sonic-youth