• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Smashing Pumpkins | Monuments to an Elegy

Jolijt!
CD, Martha's Music/BMG

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 09 december 2014

Lollig. Zo dat is eruit, inderdaad: voor een plaat van The Smashing Pumpkins. Olijk negen nummers in amper 33 minuten. Billy Corgan heeft niet eens ook zichzelf ingewisseld voor een ander in de roterende cast die onder de bandnaam langskomt. Wel werd Tommy Lee uitgenodigd de drumwinkel te bestieren. Met vást bandlid Jeff Schroeder op gitaar hadden de heren pret voor tien.

Zich zorgen maken en te veel doordenken, dat heeft de kale voorganger ditmaal aan de kapstok bij de voordeur gehangen. Blik op oneindig en jolig gáán, levert vanaf furieus openingssalvo 'Tiberius' een losse en ietwat roekeloze sfeer als in B-kantjes op de Zero-ep. Of: 'Starla' en 'Plume', plus jams die op de re-issues van de bandcatalogus boven water kwamen.

Schatje, ren je rot! Corgan heeft niks (meer) te melden en dus staan de teksten bol van loos rennen en (om onopgehelderde redenen) rare liefde en geliefden. Een brandende wereld? Zal wel. Corgan zingt ook tot aan zijn dood op de grote trom te blijven slaan. Doe dat vooral. Neuriën mag ook, of instrumentaal gaan.

Bijna achteloos rost Corgan er een stel glansrijk catchy songs uit. En hij presteert het in negen nummers driemaal rampspoed te serveren; ook een talent. Het fabelachtige prijsnummer 'Dorian' knipoogt naar Corgans lijfband New Order, verdient een hitstatus als '1979' en poetst de vieze smaak van U2-achtige muffigheid ('Being Beige') of het gênante discodreunrockertje 'Run2Me' moeiteloos weg. Het dreinende, topzware titelnummer verzuipt zichzelf ondertussen in oudbakken Zeitgeist-bombast.

Funky (sic!) groove van 'Anaise!' of de schittering van het onversneden popglimmertje 'Drum + Fife' leveren een fijne glimlach op. Met 'One and All' ramrocken de Pumpkins archetypisch rechtoe rechtaan en alle remmen gaan op bloedspoed los in 'Anti-Hero', waarmee het album er op een hoogtepunt uitknalt.

En klaar. Vloek, zucht: voorbij. Fris en fruitig. Verrassend: zo dartel lichtzinnig verscheen Corgan niet eerder. Geen grote statements, geen grote gebaren. Een setje deunen dat het horen meer dan waard is: gespeeld, opgenomen, gemixt, gemasterd, hoesje eromheen en uitgebracht. Zo simpel kan het leven dus zijn, ook voor The Smashing Pumpkins. Lollig; wat een jolijt!

http://www.kindamuzik.net/recensie/smashing-pumpkins/monuments-to-an-elegy/25547/
Meer Smashing Pumpkins op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/smashing-pumpkins