Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Laat je niet misleiden door de titel. Richard Thompson brengt met dit nieuwe werk niet de schok teweeg die Bob Dylan veroorzaakte, toen hij in de zomer van 1965 zijn elektrische gitaar inplugde. In dat opzicht is de cd Electric geen schot voor open doel. Voor zijn fans is alles koek en ei.
In de studio van rockgod Robert Plant is de oude bard geraffineerd te werk gegaan. Traditionele folk wisselt hij met stomende rocksongs af, zodat je met recht kunt spreken van pure folkrock. Niettemin omschrijft Thompson zijn vondst toch meer als folkfunk, zeg maar een kruising tussen Judy Collins en Bootsy Collins.
Heilige huisjes worden niet omvergetrapt. Sierlijke ballades en wat steviger werk gaan hand in hand en maken dit een gevarieerd album. Als een ware koorddanser balanceert het voormalige bandlid van supergroep Fairport Convention buitengewoon soepel tussen de verschillende genres. Hoewel hij hulp krijgt van oudgediende Buddy Miller en de plaat in hartje Nashville is opgenomen, is dit dus zeker ook geen hillbillyplaat. Toch weet de countrymuzikant met zijn ritmegitaar een belangrijk stempel op de productie te drukken.
Thompsons tweeëntwintigste soloplaat klinkt nog het meest als een beknopte samenvatting van zijn carrière. Zijn gitaarspel is nog altijd een feest om naar te luisteren, zijn stem klinkt warm en vertrouwd en de nummers sprankelen als champagne van een goed merk. Van sleet of gemakzucht is in de verste verte geen sprake. Een album dat eindeloos kan worden gedraaid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/richard-thompson/electric/23708/
Meer Richard Thompson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/richard-thompson
Deel dit artikel: