Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zoiets als zeggen dat er weinig mis is met het concert van vanavond, is enigszins een dubieus compliment aan het adres van Richard Thompson. Hij is wat je noemt een vakman en hij is niet heel snel op een foutje te betrappen. Vakmanschap en voorspelbaarheid gaan echter vaak hand in hand.
Gelukkig is de grijze bard ervaren genoeg om alle schijn van plichtmatigheid te verhullen. Niet zelden ontaarden zijn uitgesponnen folksongs op het podium in uitbundige extases, waarbij een glansrol is toebedeeld aan zijn uitmuntende en pure gitaarspel. Ook de doorgewinterde bandleden die hem in vrijwel alle songs bijstaan, etaleren hun talenten op gezette tijden, tot overwegend grote tevredenheid van de trouwe groep volgelingen. Toch moet je je afvragen hoeveel mensen nu nog echt verrast zijn. Zeker in het begin zijn de reacties van afwachtende aard.
Een beetje fan van Thompson draagt zijn haar in een paardenstaartje, trekt een kleurig vestje aan en rookt pijp op de stoep van de poptempel. En als men alles van Fairport Convention tot aan uitputtende boxsets als The Life and Music of Richard Thompson bezit, mag een baretje niet ontbreken, om als twee druppels op het grote voorbeeld te lijken. Wie met bands als Fleet Foxes en Espers nauwelijks een voorstelling kan maken van de tijd dat geitenwollen sokken hipper waren dan folk, moet voor de grap toch echt eens een concert van een folkrockpioneer als Thompson bezoeken. Voorop staat een avondje met kwalitatief hoogstaande muziek.
Zoals gezegd is op de uitvoering van het repertoire weinig aan te merken. De ruim twee uur durende show is keurig in tweeën gesplitst. Op bijna autistische wijze zijn de songs van het nieuwe album Dream Attic en de publiekslievelingen van elkaar gescheiden. Klokslag elf uur is de toegift afgerond. Iets minder van dit soort voorspelbaarheid zou het concert op een bepaalde manier aantrekkelijker maken.
Uitschieters treft men vooral in de eerste helft, zoals het twijfelachtige liefdesliedje 'Stumble On' en het aandoenlijke 'A Brother Slips Away'. Een song als 'The Money Shuffle' kaart de kredietcrisis aan en bewijst dat Thompson in ieder geval met één been in deze tijd staat. Net zo goed zingt hij over de beruchte Kray Twins uit de jaren '60, zoals in 'Demons in Her Dancing Shoes'.
Het siert Thompson dat hij op de bühne grapjes durft te maken over de leeftijd van zijn doelgroep. Toch zou hij zich best eens zorgen kunnen maken over het feit dat hij met zijn muziek, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Dylan of Cohen, de weg naar een nieuw publiek maar heel moeilijk weet te vinden. Om iedere avond te spelen voor kritische fans die schreeuwen om nummers als 'Wall of Death' is een even dankbare als vervelende taak.
http://www.kindamuzik.net/live/richard-thompson/richard-thompson/21226/
Meer Richard Thompson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/richard-thompson
Deel dit artikel: