Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Playboy Magazine vroeg Richard Thompson enige tijd geleden om een lijstje met zijn favoriete muziek van het afgelopen millennium. Toen Thompson zijn keuze doorgaf, bleek dat het vunzige tijdschrift dat je leest om de interviews eigenlijk een lijst wilde met songs van de afgelopen twintig jaar. Men verwierp Thompsons selectie. Een gotspe. Thompson dacht: ik zal die rukkers eens te grazen nemen en studeerde alle tweeëntwintig liedjes in en ging ermee op tournee met twee muzikanten. Optredens die behoren tot de beste en meest gebootlegde uit Thompsons loopbaan. Gelukkig is een en ander nu prachtig bijeengebracht in een doos met een dvd en een dubbel-cd. Thompsons gelijk is groot en het blootblad mag zich de oren van het lijf schamen.
Thompson geldt als één van de grootste zangers, componisten en gitaristen van de afgelopen vier decennia. Het is dan ook een verademing om de man, bijgestaan door drumster Debra Dobkin en zangeres-toetseniste Judith Owen, het gevecht te zien aangaan met duizend jaar muziekgeschiedenis. Je vraagt je werkelijk af waar de grenzen van dit creatieve genie liggen en of hij wel grenzen kent. Tussen de liedjes door babbelt Thompson opgewekt met de zaal. Heel relativerend, in de trant van “straks zijn we bij Mötley Crue” (als we nog in de Middeleeuwen zitten). Hij trekt er geregeld een ironisch gezicht bij, om te verhullen hoe bloedserieus hij is. Thompson zingt alsof zijn hele hebben en houwen op het spel staat en manoeuvreert zijn gitaar op fabelachtige wijze door allerlei genres.
Natuurlijk is het eerste deel van de set het ‘zwaarste’, beginnend met Engelse traditionals als ‘Sumer is Icumen in’ uit 1260 en ‘King Henry’ uit de vijftiende eeuw. Muziek die ver van ons af staat, maar door Thompson en de twee dames aan zijn zijde nieuw leven wordt ingeblazen. ‘Shenandoah’ kennen we wel, van Dave Alvin bijvoorbeeld. Het eerste deel van de avond (en de eerste cd) wordt besloten met ‘Java Jive’, een showtune van filmcomponist Milton Brake uit 1940. Deel twee van de set begint met het door Owen gezongen ‘Night and Day’ van Cole Porter, waarin Thompson laat horen ook een geweldige jazzgitarist te zijn. Iets wat hij later in ‘Cry Me a River’ nog eens bewijst.
Daarna volgen rock-'n-roll (‘Drinking Wine Spo-Dee-O-Dee), country (‘A11’ van Hank Cochran), de psychedelische sixties (‘See My Friends’ van The Kinks), jarentachtigpop (‘Tempted’ van Squeeze) en een onweerstaanbare uitvoering van Britney Spears’ ‘Oops!... I Did It Again’. Dit laatste nummer speelt Thompson met zo’n gemene grijns op zijn smoel dat je er bang van wordt. Met een woedend piratenlied uit 1830 sluit Thompson a capella en vuilbekkend de avond af. Wat een avontuur is dit project geworden!
http://www.kindamuzik.net/recensie/richard-thompson/1000-years-of-popular-music/13299/
Meer Richard Thompson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/richard-thompson
Deel dit artikel: