• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rats On Rafts | The Moon Is Big

Rotterdam als Engelse arbeidersstad.
CD, Subroutine/Subroutine

Tekst: Ronald Goeman

Publicatiedatum: 27 september 2011

Het is niet moeilijk om te vervallen in het oprakelen van zoveel mogelijk wavebands die vooral in de jaren tachtig furore maakten. En het wordt nog eenvoudiger om al deze grondleggers te noemen nadat je The Moon Is Big hebt beluisterd, de debuutplaat van de Rotterdamse postpunkers Rats on Rafts. Het zou alleen zonde zijn om mijn schaarse woorden hier te wijden aan een wijsneuzig rijtje bandnamen dat iedereen toch wel kent. Nee, Rats on Rafts verdienen een persoonlijke behandeling.

Rats on Rafts geven herkenbare muziek zo'n zwieperd dat de acht échte liedjes op het album nooit als een slap aftreksel overkomen. Neem titelnummer 'The Moon Is Big'. Na wat onheilspellend openingsgerommel ('Number 22') schiet het album met een heerlijk fel en repetitief basloopje en ijzingwekkend hoog gitaarspel uit de startblokken. Het geluid voelt vertrouwd, maar niet gestolen. De band geeft een eigenwijze draai aan het alom bekende wavegeluid, vooral wanneer in het titelnummer net te lang wordt doorgegaan met een typerend gitaarlijntje. Net als dit iets te lang doorgaat, beginnen de mannen als een stel bezeten wolven naar de maan te gillen in een muzikale climax. Of door in 'Patient' te eindigen met een gigantische saxofoonsolo. Het zijn uitspattingen die de liedjes niet alleen anders maken, de band drukt er zo ook een heel eigen stempel op.

Wat ook absoluut bijdraagt aan het eigen geluid van de band, is de zang van David Fagan. Met zijn uitspraak, die een Engelse arbeiderswijk doet vermoeden, maakt hij de liedjes tot een herkenbaar geheel. Ook wanneer een kinderkoor wordt ingezet om de deprimerende boodschap dat God dood is te versterken. Afgesloten met wederom snijdend gitaarspel. Op zo'n punt klinkt de band niet alleen herkenbaar, maar ook gewoon verschrikkelijk verslavend.

En dan is daar uiteindelijk ook nog eens hoogtepunt 'Jazz'. Een jazzy groove die uitmondt in een flinke bak noise. Na gegil, saxofoons en een kinderkoor in de eerdere liedjes, is 'Jazz' wat betreft originaliteit de perfecte afsluiter van The Moon Is Big. Een goede, creatieve waveplaat uit Rotterdam. En Echo & the Bunnymen is niet eens genoemd.

http://www.kindamuzik.net/recensie/rats-on-rafts/the-moon-is-big/22112/
Meer Rats On Rafts op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rats-on-rafts