• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Queens of the Stone Age | Lullabies to Paralyze

Lullabies THEN Paralyze!
CD, Interscope/Universal

Tekst: Xander van Aart

Publicatiedatum: 08 maart 2005

Zoals de meeste stonerrockers op de redactie al hadden voorspeld levert het ontslag van bassist Nick Oliveri een flinke deuk op in het geluid van QOTSA. De eerste luisterbeurt van nieuweling Lullabies to Paralyze ging dan ook gepaard met ongemakkelijk gezucht en pijnlijk fronsen. Het zou toch niet… Heeft mastermind Josh Homme daadwerkelijk zijn ziel aan de duivel verkocht? Laten we het maar meteen vertellen: deze vierde Queens haalt het niet bij het briljante Songs for the Deaf (2002), dat destijds terecht onthaald werd als de Nevermind voor een nieuwe generatie. Maar de laatste loodjes wegen het zwaarst.

Het album opent behoorlijk sterk met ‘This Lullaby’, een prachtig slaapliedje dat volledig gedragen wordt door Mark Lanegan. Daarna gaat het gas er flink op en maakt de band vooral indruk met de geweldige gitaarrockstamper ‘Everybody Knows That You’re Insane’. Na het keurige ‘Tangled Up in Plaid’ zakt de boel gaandeweg steeds verder in, met de huidige single ‘Little Sister’ als gemakzuchtig briesje op wat een orkaan van een plaat had kunnen zijn.

Maar dan gebeurt het en trekken Josh Homme en zijn kompanen de luisteraar mee de nacht in met het hypnotiserende en vaak naar Led Zeppelin neigende ‘Someone’s in the Wolf’. De ritmes springen in het rond en bezwerende gitaarpartijen zorgen voor een heerlijke trance. En ik neem nog maar eens een flinke hijs, want je voelt dat er wat staat te gebeuren. De nieuwe QOTSA komt in dit tweede, nachtelijke gedeelte pas echt tot leven door het geile gezucht van Homme en de bezwerende liedjes die klinken als een zwoele, stiekeme vrijpartij in het pikkedonker op een plek waar het eigenlijk niet mag en kan. ‘You Got a Killer Scene There, Man’ en ‘The Blood is Love’ zijn broeierige miniopera’s die beduidend minder poppy klinken dan de eerste, pakweg, acht nummers op het album. Ze klinken eerder vertwijfeld en paranoïde. Het levert behoorlijk ongemakkelijke momenten op, en dat mag de band als een compliment opvatten.

‘Skin on Skin’ spant de kroon wanneer het om weirdness gaat, want in dit killer-experiment laat Homme zijn band klinken als gedrogeerde robots die gewapend met roestige tuba’s marcheren op Kraftwerk. Speciaal voor de fans van de regelmatig compleet van de pot gerukte Desert Sessions-serie. Na het klassiek georkestreerde sluitstuk ‘The Fun Machine Took a Shit and Died’ komt de cd tot stilstand en zijn we even sprakeloos. Want zo komt het uiteindelijk toch nog goed met Lullabies to Paralyze. Met in de staart zonder meer de meest bizarre muziek die Homme ooit op een QOTSA-album heeft gezet. Maar anderzijds kan niet worden ontkend dat vooral de eerste helft is volgepropt met niemendalletjes die nog gladder klinken dan het meest toegankelijke werk van de Foo Fighters. De scherpte is voor een groot gedeelte weg (vooral de snerpende bas en schreeuwstem van Oliveri worden gemist), maar verlammen doet de nieuwe QOTSA uiteindelijk toch wel.

Lullabies to Paralyze verschijnt op 22 maart in Nederland bij het label Interscope.

http://www.kindamuzik.net/recensie/queens-of-the-stone-age/lullabies-to-paralyze/8809/
Meer Queens of the Stone Age op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/queens-of-the-stone-age