Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Drie bootlegs van de afgelopen Pearl Jam tournee zijn onlangs door de band vrijgegeven voor verkoop via de gebruikelijke distributie. Via de site van de band zelf zijn nu enkel nog complete sets verkrijgbaar, de Australisch/Japanse tour met 15 concerten en de twee Amerikaanse tournees: 22 respectievelijk 35 concerten. Deze losse uitgaves zijn dus meer dan welkom.
Perth, Australia is het meest intieme concert van de drie. Vanaf opener 'Long Road' zit de sfeer er goed in. 27 nummers speelt de band, inclusief twee toegiften. Hoogtepunten zitten met name in het laatste blok toegiften: 'Throw Your Arms Around the World' waarop Mark Seymour, de auteur van de song, meezingt, publieksfavoriet 'Alive' en de Creedence Clearwater Revival-cover 'Fortunate Son', met medewerking van voorprogramma Johnny Marr op gitaar. Eerder tijdens de show improviseert de band ter plekke een nieuw nummer, op het hoesje dan ook aangekondigd als 'Improv'. Ook is er in een toespraakje aandacht voor het milieu, het Ningaloo Reef in dit geval. Verder geeft het concert een mooi beeld van een dikke twaalf jaar Pearl Jam.
Tokyo, Japan 8 dagen later klinkt weer heel anders, afstandelijker. De band speelt, zeker in het begin, gejaagd. Het publiek krijgt een bijtende en agressieve 'Save You' voor de kiezen, gevolgd door een al even gejaagd 'Hail, Hail'. Eddie Vedder spreekt het publiek een paar keer aan in het Japans, wat hoorbaar gewaardeerd wordt. Kritiek op Bush en zijn dreiging met een oorlog tegen Irak is te horen tijdens 'Bu$hleager' en de Clash cover 'Know Your Rights'. En eerder tijdens 'Daugther', dat wel vaker aan het eind van het nummer voorzien wordt van andere songfragmenten, speelt de band een stukje 'War' van Edwin Star. Hoogtepunten zijn er verder in 'Go', 'Black' en de door Eddie Vedder solo gespeelde Cat Stevens-cover 'Don't Be Shy'. Hoewel het zeker geen slechte cd is, is dit toch de minst boeiende van de drie. De covers, naast de al eerder genoemde ook nog Eddie Cochrans 'Last Kiss', maken veel goed.
State college, Pennsylvania tot slotte, is de slagroom op de taart. "We'll make this the longest Pearl Jam show we ever did", roept Eddie Vedder een minuut of tien voor het einde van de tweede cd. Maar liefst 36 nummers speelt de band in ruim drie uur. En daar zit heel wat bijzonders tussen. Twee maal een 'Improv' en 'Down', een nummer dat geschreven werd voor Riot Act, maar de plaat niet haalde. Ook horen we een akoestisch intermezzo met daarin de Beatles cover 'You've Got To Hide Your Love Away' en de John Lennon cover 'Gimme Some Truth'. 'RVM' mond uit in een lange jam, evenals de Victoria Williams-cover 'Crazy Mary'. In dat laatste nummer is een hoofdrol weggelegd voor toetsenist Kenneth "Boom" Gaspar, zo langzamerhand het zesde bandlid.
Mooi is het ook om te horen dat er fouten gemaakt worden. 'Mankind' moet opnieuw worden begonnen en tijdens het op één na laatste nummer, de Neil Young-cover 'Rockin' In The Free World' moet zanger Eddie Vedder opnieuw de zang inzetten omdat hij in eerste instantie te hoog inzet.
En zo kan ik nog wel een tijd doorgaan, hoogtepunten te over. Het belangrijkste feit is echter dat Pearl Jam een band is die er vooral voor het publiek wil zijn. De studio-cd's mogen dan al jaren tegenvallen, live behoren ze tot de top. De bovengenoemde cd's liggen voor een prijs van rond de 20 euro in de winkels, en eind september komen er nog drie bij voor de losse verkoop: de hier eerder besproken driedubbel-cd uit Boston, het laatste van de drie concerten daar, en twee avonden New York, respectievelijk 3cd's en 2cd's, waarvan één met Ben Harper als gast.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pearl-jam/perth-2cd-tokyo-2cd-pensylvania-3cd/3913/
Meer Pearl Jam op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pearl-jam
Deel dit artikel: