Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In een voorbeschouwing op het optreden in Ahoy stelde collega Sander Schoemaker al de vraag hoe het al die jaren na Ten zou zijn met deze jeugdliefde van velen. Wel, sommige kalverliefdes verdwijnen duidelijk nooit helemaal. Wie goed zijn blik laat gaan door de stampvolle Rotterdamse evenementenhal zal moeten concluderen dat wat hier staat in grote lijnen de inmiddels volwassen geworden grungerockgeneratie van toen is.
Het is een beetje als met de Rolling Stones: de fans van een band groeien mee, worden ouder samen met hun idolen. En dus zie je her en der de beginnende rimpels, de eerste grijze haartjes en stilaan terugtrekkende haargrenzen. Het is eigenlijk ook wel een zalig gevoel. Concerten bezoeken houdt niet op met het verstrijken van je jeugdjaren. Als er één ding is dat de zaal verenigt, dan is het de drang vanavond opnieuw in extase gebracht te worden door deze rockers.
Er broeit namelijk iets in de zaal. Een heimelijk verlangen naar die overheerlijke knallers. Ook natuurlijk omdat Pearl Jam aan de vooravond staat van de release van een nieuwe plaat, Backspacer. Maar die speelt niet de hoofdrol vanavond. Eddie Vedder en de zijnen geven volgend op de mooie, ingetogen opener 'Elderly Woman behind the Counter in a Small Town' namelijk simpelweg een prachtige dwarsdoorsnede weg uit hun hele oeuvre. Ogenschijnlijk zonder spanning, en vooral prima op elkaar ingespeeld. Knap, als je bedenkt dat dit pas de derde show van de mannen uit Seattle is dit jaar.
Vedder loopt tussen de zangpartijen wat rond, zet een fles wijn aan zijn hoofd en babbelt wat met het publiek. Ook stergitarist Mike McCready laat zich goed gelden met armgebaren, sublieme solo's en een typerende glimlach op zijn gezicht. Terecht, want alles loopt gesmeerd. Meer dan dat zelfs. Pearl Jam geeft een enerverende show weg van maar liefst 28 nummers in een meer dan twee uur durende set, inclusief prachtige covers van The Beatles' 'You've Got To Hide Your Love Away' en The Who's 'Love Reign O'er Me' en 'The Real Me'.
Maar die pracht van andermans nummers ten spijt, er gaat echt niets boven opnieuw betoverd raken door eigen parels als het luidkeels meegeschreeuwde ultieme gebrokenhartennummer 'Black', het heerlijke 'Dissident' of het magistrale 'Better Man'. En wanneer het licht (nadat tijdens de laatste toegift Vedder al aangeeft het hele publiek te willen kunnen zien) definitief aangeknipt wordt, keert een generatie schor doch voldaan huiswaarts.
http://www.kindamuzik.net/live/pearl-jam/pearl-jam-1853/19014/
Meer Pearl Jam op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pearl-jam
Deel dit artikel: