Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Waarschijnlijk wel. Niet alleen mensen groeien op, maar bands ook. Pearl Jam heeft de afgelopen jaren met albums als Pearl Jam en Riot Act al een aantal keren laten zien dat de jongens mannen zijn geworden. Helemaal niet gek ook, want de zware tijden die de band achter de rug heeft zijn nooit een geheim geweest. De moeilijke jaren na het vreselijke voorval op Roskilde hebben diepe sporen achtergelaten op het gezicht van Pearl Jam. Sporen die ook op het vorige titelloze album terug zijn te vinden.
Het mooie is dat de sporen geen littekens zijn geworden. Frontman Eddie Vedder en de overige bandleden hebben de gebeurtenissen verwerkt, al dan niet in prachtige liedjes als 'I Am Mine' en 'Life Wasted'. Maar het is niet alleen de tragedie die Pearl Jam volwassen heeft gemaakt. Hoewel het artistieke album Binaural voor de fans van 'Alive' of 'Jeremy' (misschien wel twee van de beste rocknummers ooit gemaakt) niet helemaal tot de verbeelding sprak, is het wel een dijk van een plaat. Op Binaural combineert Pearl Jam zijn unieke geluid met een innovatieve productie. Zo is een aantal nummers opgenomen volgens de binaurale methode, die voor een intense luisterervaring zorgt met koptelefoons. Hoewel echte grunge-liefhebbers het album gezapig en te kalm zouden vinden, richt Binaural zich op de meer volwassen muziekliefhebber. En dat is waar rond de eeuwwisseling de meeste generatiegenoten van 'Jeremy' zich toch wel onder scharen.
Die gedurfde innovatie doet Pearl Jam ook uitstijgen boven de andere grungebands die opbloeiden in de tijd van Nirvana, Mudhoney en The Melvins. Die laatste twee maken nog altijd fijne grunge zoals die ook in de late jaren tachtig klonk. Ondanks het feit dat Pearl Jam een aantal onuitwisbare rockanthems op zijn naam heeft staan, vertoonden ook Ten en andere vroegere albums subtiele, verfijnde nummers die op geen enkele manier in het grunge-genre passen.
Het lijkt bijna of de erfenis van Ten een hindernis is voor de band. Muzikaal is het debuutalbum al lang overtroffen, maar een nummer als 'Alive' maak je toch echt maar één keer in je leven. De liefde voor Ten is onuitwisbaar, zoals dat hoort bij een eerste liefde. Zelf heeft de band nooit echt geprobeerd om het genre van het rockanthem uit te melken. Het geluid van Pearl Jam, sterk bepaald door Vedders karakteristieke stemgeluid, komt eigenlijk ook veel beter tot zijn recht in de nummers die buiten het grunge-genre vallen.
Die uitstapjes buiten het genre lenen zich ook goed voor de protestsongs waar Riot Act voornamelijk uit bestond. Het politieke engagement van Pearl Jam heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de band. Optreden voor Amerikaanse (linkse) politici Ralph Nader of John Kerry is niet heel gebruikelijk in de grungescene, die al met al maar weinig echt politiek geladen nummers heeft opgeleverd.
Vandaag de dag is het grunge-genre dun bezaaid, niet veel meer dan een jeugdherinnering. Dat Pearl Jam gezien wordt als laatste overlevende is niet alleen te danken aan de onuitwisbare beginperiode van de band, maar ook aan het feit dat ze mee zijn gegroeid met hun fans. Zonder echt toe te geven aan de grillen van de tijd, zoals Radiohead of David Bowie wel eens wordt verweten, blijft Pearl Jam één van de grootste spelers in de moderne rockmuziek.
(Foto's: Lance Mercer)
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/pearl-jam/pearl-jam-een-volwassen-geworden-jeugdliefde/18973/
Meer Pearl Jam op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pearl-jam
Deel dit artikel: