Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het optimisme is terug bij Pearl Jam. Dat is het eerste dat opvalt bij het eerste nummer op de nieuwe plaat Backspacer. De stem van frontman Eddie Vedder is ouderwets afwisselend helder en snerpend. Het geluid doet sterk denken aan Yield, dat ook mede door producer Brendan O'Brien in elkaar werd gesleuteld. Voor het eerst sinds jaren is er weer een Pearl Jamalbum dat je aan één stuk door op vol volume kan beluisteren. De hele plaat mag dan maar krap 36 minuten duren, je hebt dan wel dik een half uur bijna onafgebroken het krachtige stemgeluid van Vedder door de kamer rommelen.
Veel variatie kent de cd niet echt. Experimentele uitspattingen blijven grotendeels achterwege en de langzamere, gevoelige nummers waar Pearl Jam zich het afgelopen decennium van heeft bediend zijn schaars. Juist daardoor hakt een ballad als 'Just Breathe' er extra in. De politieke urgentie uit het begin van dit millennium is ook ingewisseld voor een meer ontspannen, maar niet minder interessant geluid. De toon van Backspacer is bijna 'poppy' te noemen. Elk nummer is even toegankelijk, pretentieloos en daarmee ook een beetje risicoloos.
Met het nieuwe album gaat Pearl Jam terug naar het soepele geluid dat de band zo veel rockanthems heeft opgeleverd. De nummers hebben wel dat specifieke geluid en die euforische toon van bijvoorbeeld 'Given To Fly', maar missen de urgentie die van de nummers op bijvoorbeeld Yield uitging. Je zou Backspacer echter ook kunnen zien als een zorgeloos, ongecompliceerd album.
Door het gebrek aan fratsen en pretentieus gedoe kan Backspacer gerust op repeat. Maar wel met een gepaste stilte ertussen. Want je kan zeggen over deze tweede jeugd van Pearl Jam wat je wilt, het laatste nummer, toepasselijk 'The End' geheten, zal niemand onberoerd laten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pearl-jam/backspacer/19164/
Meer Pearl Jam op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pearl-jam
Deel dit artikel: