http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Paulusma | Pulling Weeds

Alles komt subliem samen.
CD, Excelsior/PiaS

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 07 december 2014

"Coffee in the morning makes my day", zingt Jelle Paulusma in 'Mornin' Coffee'. Niet echt een rock-'n-rolltekst, maar dat geeft niet want de zanger en gitarist vertelde in een interview meer een dromer te zijn. Toch trekt hij op zijn uitstekende nieuwe plaat Pulling Weeds, die bol staat van de ideeënrijkdom en variatie, af en toe fel van leer met fijne gitaarcrescendo's.

Het duurde even voordat de schijf verscheen, want Paulusma werkte eerst een zegetocht langs de Nederlandse podia af met het een tweede adem ingeblazen Daryll-Ann. Dat hij een begenadigd songschrijver is, bewees hij al met die band. En die lijn trok hij op zijn soloplaten uiteraard door, met als voorlopig hoogtepunt Pulling Weeds.

Dromer Paulusma schetst mooie, meermaals melancholieke sferen in tien fraaie gitaarpopnummers. Daarbij trekt hij vele registers open, met hulp van bijvoorbeeld blazers, banjo, strijkers, Wurlitzerpiano en melodica. Het gevolg is dat onder andere westcoastpop, folk, indierock en zelfs sixtiespunk voortdurend om de aandacht vechten. Maar niet op een dwingende wijze, want op de uitstekend geproduceerde plaat is niets overheersend. Het klinkt alsof Jelle Paulusma alle invloeden die hij in zijn ondertussen meerdere decennia omvattende muzikale leven als een spons opzoog, een plek geeft.

En toch valt het op dat hij in al die jaren allerminst is ingedut, zoals hij met een aantal felle en rauwe songs aantoont. Exemplarische voorbeelden zijn het mystieke en mooi opgebouwde openingsnummer 'Left for Dead', waarin hij eindigt met een tegen noiserock aanschurkende gitaaruitbarsting. Gevolgd door het springerige en tegelijkertijd melodieuze 'Stick Around with You'. Die vitaliteit komt eveneens bovendrijven in het meerstemmige 'Come Rain Come Shine', dat het beste uit de Amerikaanse collegerock uit de jaren negentig naar boven haalt.

De rustmomenten tonen eveneens zijn compositorische brille aan, met als meest fraaie voorbeeld het zeer beeldende en übermelancholieke 'Winterlong'. Alles komt samen in het zeven minuten durende, gepassioneerde en lichtpsychedelische titelnummer, waarin hij zingt: "Forget about all the bullshit in the next magazine." En zo is het maar net. Jelle Paulusma doet wars van trends zijn nog steeds uitstekende ding.