• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Paulusma

Vitale daadkracht.
04 maart 2015, Vera, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Beeld: Sander Rijken

Publicatiedatum: 06 maart 2015

Aan de succesvolle reünietour van een van Neêrlands beste gitaarbands ooit, Daryll-Ann, kwam eind vorig jaar dan toch een eind. Kernlid Jelle Paulusma stelde met het oog op deze concertreeks zijn al opgenomen laatste soloplaat zelfs uit. Een goede keus, want op Pulling Weeds levert hij geen half werk. Sterker nog, het is zijn beste soloplaat, waarop hij bij momenten fel van leer trekt. In Vera is hij dan ook uitstekend op zijn plek om de daad bij het rock-'n-rollwoord te voegen.

Uit het prachtige gitaarcrescendo van opener 'Left for Dead' blijkt meteen waar het naartoe kan gaan met dit concert: harde en overrompelende gitaargeluiden, die je versteld doen staan van de daadkracht van Paulusma. Wat volgt is een zinderende uitvoering van het bijna tien jaar oude 'Silence = Golden', dat uitmondt in een wat oosters klinkend gitaarduel tussen Jelle Paulusma en de uitstekend spelende Theo Sieben.

In een mooi zuiver afgesteld geluid halen de andere bandleden tevens hun gram. Drummer en bassist wisselen stuivertje in het aangeven van even dwingende als fantasierijke ritmes. Hoewel de toetsenist af en toe ondersneeuwt in het massieve gitaargeluid, weet hij toch op de juiste momenten dat geluid wat lucht te geven met relatief lichtvoetige tonen. Een gruizig en bijna in een garagerockmodus gespeeld 'Come Rain Come Shine' laat daartoe weinig ruimte.

Toch is er ook meer dan voldoende aandacht voor de ingetogen en melancholieke kant van Jelle Paulusma's brede muzikale spectrum. Op die momenten pakt tweelingbroer Coen Paulusma zijn roem, met fraaie vocalen die een ingetogen song als 'Winterlong', maar vooral 'Mornin' Coffee', een extra beeldende meerwaarde meegeven. Even breekbaar als spannend klinkt het in het drumloze, maar des te orkestralere, 'Ship of Fools'.

De overrompeling van het begin weet Paulusma niet vast te houden, maar zo komt er juist des te meer aandacht voor variatie. Daarbij kiest het niet de makkelijkste weg van veel nummers van het laatste album, maar laat het de drie voorgaande platen ook ruimschoots aan bod komen. En dat betekent naast de onvermijdelijke focus op westcoastpop, ook aandacht voor de psychedelische kant van de jaren zestig, en zelfs een lichte hang naar mystiek met richting Indiaas opschuivende klanken. Hoe dan ook: Jelle Paulusma en zijn gevolg klinken uitermate vitaal.

Foto's van het optreden in Ekko vorige maand

http://www.kindamuzik.net/live/paulusma/paulusma-1832/25750/
Meer Paulusma op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paulusma