• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Patrick Watson | Wooden Arms

Een modern kunstwerk.
CD, Secret City/V2

Tekst: Daniël Verlaan

Publicatiedatum: 04 mei 2009

Patrick Watson is een bekende onder de onbekende artiesten: veel mensen hebben de naam wel eens gehoord maar kennen zijn muziek niet. Doodzonde, want zijn eerste twee platen zijn juweeltjes. Watson en zijn band trekken deze positieve lijn met Wooden Arms door.

Velen vergelijken de muziek die de Canadese band maakt met andere muzikanten. Een soort Andrew Bird die in de hemel dromerige zweefmuziek maakt, Jeff Buckley, alleen dan ingewikkelder en eleganter en ga zo maar door. Dat mensen Watson zo graag willen vergelijken, komt door de composities, die vaak onbeschrijfelijk mooi zijn. Een combinatie van klassiek, jazz, singer-songwriter, folk en indierock.

Wooden Arms is weer net zo esthetisch als zijn voorgangers. De grote verandering is dat de langspeler een stuk meer op percussie gebaseerd is: zo komen verschillende soorten drums, een djembé, cajon, koebellen en zelfs flessen voorbij. Door het nadrukkelijke gebruik van deze instrumenten is de sfeer soms wat pompeuzer en gekunstelder, maar nog steeds even ingetogen en fragiel. Een combinatie die bij Watson wel degelijk een gunstig effect heeft.

Dat percussie een belangrijkere rol speelt hoor je meteen bij de single 'Tracy's Waters'. Het nummer begint met het oosterse geluid van drie koebellen dat ondersteund wordt door een vredige elektrische gitaar. Door de toevoeging van een piano en viool ontstaat een geleide muzikale onrust: dit is bijna het handelsmerk geworden van Watson. De spanningsboog bereikt zijn top wanneer een lage, volle basdrum het sfeervolle nummer compleet maakt.

Het door piano gedreven 'Beijing' is een voorbeeld van de filmische kunstwerkjes die Watson maakt. Hij combineert een gespannen piano met flessen- en koebelpercussie en opwekkend, opgeblazen drumgeluid. Zijn zoete, dromerige stem blust het onheilspellende vuur van dit nummer en van vele andere op de cd. De zekerheid van zijn stem weegt namelijk goed op tegen de muzikale ontsteltenis.

Watsons geluid is te vergelijken met een modern kunstwerk: het gros vindt het verschrikkelijk en een kleinere groep waardeert het enorm. Er zit niks tussenin: het teken van een prachtwerk. Een magnifieke derde plaat die zeker niet onderdoet voor het oude, bekende geluid.

http://www.kindamuzik.net/recensie/patrick-watson/wooden-arms/18543/
Meer Patrick Watson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/patrick-watson