• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Patrick Watson wil met minder muziek meer veroorzaken

Koorknaap, pianist, popmuzikant, vader. In vier woorden het leven en de carrière van Patrick Watson. Op het terras van het Lloyd Hotel in Amsterdam zet hij zijn zonnebril op. Verontschuldigend zegt hij niet de arrogante popmuzikant te willen zijn. Lachend verzint hij een kop voor boven het interview. "Arrogante Watson staat nukkig Nederlandse pers te woord." Na het aansteken van een sigaret schuift hij zijn stoel aan. "Let's talk."

Tekst: Jaks Schuit

Beeld: Bob Siers

Publicatiedatum: 14 mei 2015

Love Songs for Robots is het nieuwe, vijfde album van de groep Patrick Watson. De Canadese muzikant debuteert in 2001 onder eigen naam met Waterproof9. Twee jaar later is Patrick Watson de naam van een band met vier muzikanten en ligt Just Another Ordinary Day in de winkels. Patrick Watson maakt indierock, waarin de klassieke opleidingen terug te horen zijn.

Koorknaap
"Er was thuis niet veel muziek. Ik heb herinneringen aan nummers van Tears for Fears en Supertramp in de auto van mijn oudere broer. Ik was nog jong toen ik werd gevraagd om in het koor van de plaatselijke kerk te zingen. Die kerk was een gemeenschapshuis, een ontmoetingsplek voor mensen. Er waren diensten met 25 mensen. De dirigent vertelde dat ik solo zou mogen zingen. Op die manier kreeg ik een klassieke scholing. Op negenjarige leeftijd zong ik op bruiloften en begrafenissen. Dat voelde als een grote eer, maar het was ook een zware verantwoordelijkheid. Toen ik zeven jaar oud was, kreeg ik pianolessen. Ik begreep daardoor steeds beter wat ik deed. Ik kon het niet alleen zingen; ik kon de muziek lezen en kreeg daardoor meer plezier in optreden. In de kerk ging het niet over zonden en zondaars. Het ging om het met elkaar vieren van iets gemeenschappelijks. Optreden in 2015 is niets meer en niets minder dan dat. De muziek die ik met de groep Patrick Watson maak, heeft als basis traditionele en klassieke muziek. Soul, gospel, rock en de pianostukken die ik als zevenjarig kind leerde."

De vinger van James Brown
"Optreden is te leren. Met de groep speelden we in het voorprogramma van James Brown. In de coulissen zag ik hoe James Brown met twee handen, zelfs met één vinger het optreden dirigeerde. Daarbij leerde ik dat het publiek de band stuurt. Brown begon elk nummer met zijn armen langs zijn lichaam, de handen tegen het lijf. De band speelde het intro en James Brown bewoog zijn handen niet. De band bleef het intro spelen. Zodra het publiek genoeg lawaai maakte, stak James Brown een wijsvinger uit en schakelde de band naar het eerste refrein. Voor het eerste couplet deed hij hetzelfde. Een publiek voelt snel aan invloed te hebben op het ritme van een concert. Bij James Brown gold: geen lawaai, geen vervolg. Door te toeren met James Brown heb ik het zelfvertrouwen gevonden om op te treden. Optreden is vooral communiceren met het publiek."

Liefhebbende robots
"De ideeën voor Love Songs for Robots kreeg ik tijdens de persdagen voor de vorige plaat. Tijdens het praten over Adventures in Your Own Backyard viel het me op dat de persmensen cynisch waren. De boodschap die ik hoorde, was dat de vier gemaakte albums hetzelfde klonken. Er werd verondersteld dat het onze laatste plaat zou zijn. Het trof me dat er weinig interesse was, maar vooral dat er een volledig gebrek was aan nieuwsgierigheid. Persmensen gedroegen zich voorspelbaar, als robots. Ik realiseerde me dat ik er niet in was geslaagd om duidelijk te maken dat de groep nieuwe wegen bewandelde. De persmensen hoorden niet de subtiliteiten die we in de muziek hadden verwerkt; ze hoorden slechts herhaling. De gesprekken hebben me aan het denken gezet. Robots kunnen veel, maar ze missen minimaal twee menselijke eigenschappen. Ze kennen geen nieuwsgierigheid en ze hebben geen humor. Love Songs for Robots is dus een titel met een vette knipoog. Muzikaal hebben we geprobeerd om met minder muziek meer te veroorzaken. Bij vroegere producties metselden we de nummers nogal vol. Nog een detail, nog een laag muziek. Voor de nummers van Love Songs for Robots hebben we veel meer de instrumenten gebruikt en minder de computers. Luid spelen levert lang niet altijd een eruptie van muziek op. We hebben het gezocht in de details. Op het podium is er de agressie, in de huiskamer mag de koptelefoon op voor de details. Het nummer 'In Circles' gaat over robots die elkaar liefhebben. Ik schreef de eerste flarden van het nummer met een van mijn kinderen op schoot. Mijn zoon werd nieuwsgierig, wilde meer weten over de robot en noemde het schepsel dat hij in zijn hoofd zag een zombie. De muziek is beïnvloed door Vangelis! De muziek van Blade Runner is door Vangelis gecomponeerd. Deze film laat de warmte van science fiction zien. Twee neukende robots leveren misschien weinig warmte, maar zeker een mooie kop op: Love Songs for Robots Sucks."

Lovesongs for Robots verschijnt 12 mei.

http://www.kindamuzik.net/interview/patrick-watson/patrick-watson-wil-met-minder-muziek-meer-veroorzaken/25918/
Meer Patrick Watson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/patrick-watson