• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Patrick Watson / Last Ex

Patrick Watson speelt tussen de schuifdeuren en in de concertzaal.
25 november 2015, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Publicatiedatum: 28 november 2015

Vijftien minuten voor het optreden stapt Patrick Watson het podium op. Hij neemt plaats achter de piano en slaat akkoorden aan. Minutenlang doet hij daarna stemoefeningen. Hij checkt daarna de elektronica die bovenop de piano staat. Hij draait aan wat knoppen, blijft in de microfoon zingen en steekt een duim op naar de technicus. Watson pakt daarna zijn gitaar. Watson is zeker vijf minuten bezig en de oplettende bezoeker krijgt een fantastisch inkijkje bij de voorbereiding van de Canadees.

Voorprogramma Last Ex begint het optreden voor een bijna lege zaal. Het duo uit Montreal heeft net het debuut Last Ex afgeleverd. De instrumentele nummers lopen in elkaar over. De muziek van de groep heeft traag bewegende melodielijnen, klinkt op elk moment spannend en komt nergens tot een grote uitbarsting. Last Ex speelt ruim dertig minuten ingehouden popmuziek, laat de surfrock in 'Resurrection Drive Part 1' slippen en vertraagt door de solo’s op gitaar in 'It’s Not Chris'. Last Ex speelt een mooi concert voor een vollopende zaal.

Patrick Watson opent met het titelnummer van zijn laatste langspeler Love Songs for Robots. Na een lang intro pakt de band het nummer op en brengt het een paar minuten later naar een fraaie apotheose. 'Good Morning Mister Wolf' volgt en betekent meer prachtig klinkende, perfect uitgebalanceerde muziek. Watson is in staat om bij elk nummer Paradiso van grootte te laten veranderen. Op het ene moment staan de bezoekers bij de schuifdeuren in zo maar een huis in het centrum van Amsterdam te luisteren naar het geniale buurjongetje dat met een aantal vriendjes voor de muziek zorgt. Een nummer later is Paradiso een grote concertzaal, waarin de pianist met ondersteuning van zijn groep het publiek met klassiek klinkende popmuziek in vervoering brengt.

Bij 'Into Giants' is er humor. Er is plezier op het podium en in de zaal. Alle muzikanten staan midden op het podium achter een microfoon. Watson zingt, de muzikanten moeten van plek verwisselen om hoorbaar te zijn en al die wisselingen worden met plezier en veel vaart gedaan. Veel te snel kondigt Watson het laatste nummer 'Turn into the Noise' aan. Na vier minuten neemt de groep voor even afscheid.

Het publiek wil meer en laat dat met een ovationeel applaus weten. Watson en de groep komen terug voor toegiften. 'Luscious Life' en 'Know That You Know' geven het concert extra glans. Na 'Sit down beside Me' blijft Watson alleen achter op het podium. Hij slaat de eerste akkoorden van 'Lighthouse' aan. Het nummer van Adventures in Your Own Backyard (2012) is een perfecte afsluiter. "Won’t you shine a little light in your own backyard", zingt hij. Het is stil in de zaal, alleen een verloren plastic glas valt op de grond. Op deze manier is Watson die jongen tussen de schuifdeuren én de concertpianist die zalen in vervoering brengt. De combinatie van de stem, de pianomuziek en het spel van de belichting op het podium zorgen voor een onvergetelijke apotheose. Met een grote glimlach neemt Watson afscheid van het publiek in Paradiso. Hij heeft zichtbaar genoten.

Foto Patrick Watson uit het KindaMuzik archief door Jelmer de Haas

http://www.kindamuzik.net/live/patrick-watson/patrick-watson-last-ex/26376/
Meer Patrick Watson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/patrick-watson