http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Panda Bear | Young Prayer

Animal Collective zonder het collectief.
CD, Paw Tracks

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 13 september 2004

Panda Bear, lid van het curieuze Animal Collective dat dit jaar het licht tegenvallende Sung Tongs heeft uitgebracht, heeft ook nog tijd gevonden voor een introspectieve soloplaat. Door de dood van zijn vader in een spirituele bui geraakt, is Panda Bear op zoek gegaan naar een uitlaatklep om die gevoelens te uiten. Zoals te verwachten van iemand die zich Panda Bear pleegt noemen, is ook dit resultaat op zijn zachtst gezegd weird. De over het algemeen rustige songs hebben nauwelijks structuur en lijken lukraak op tape te zijn gesmeten, maar zijn wel tot aan de rand toe gevuld met emotie en gevoel. Daardoor lukt het Panda Bear toch om je te raken, ook al gebeurt dat vaak middels absurde, vals gezongen zanglijnen en wat richtingloos getokkel op akoestische gitaar. De negen liedjes gaan naadloos in elkaar over en zijn titelloos, een aanpak die meteen ook een gevoel van eenheid creëert. Sterkste moment is de laatste track waarin wordt gehint naar minimal music, maar toch kan ook deze uitschieter niet voorkomen dat het hier uiteindelijk wat te vrijblijvend en vaag aan toe gaat. En zo kan het zijn dat zelfs de 28 korte minuten dat het schijfje duurt toch net te lang zijn. Young Prayer is dan wel een betere plaat dan Sung Tongs, toch overheerst het gevoel dat het allemaal nog een stuk beter kan. Daar zijn de oudere Animal Collective albums trouwens ook het bewijs van.