• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Panda Bear kijkt vooruit

In een tijd waarin muzikaal terugkijken – met bands als Temples en Allah-Las – eerder regel dan uitzondering is, is er één groep die niets moet hebben van retro-mania: Animal Collective. Frontman Noah Lennox, oftewel Panda Bear, brengt met Panda Bear Meets the Grim Reaper alweer zijn vijfde soloplaat uit, die door zijn surreële sounds en ritmes even vervreemdend klinkt als altijd.

Tekst: Jelmer Luimstra

Publicatiedatum: 12 januari 2015

Lennox is afgereisd naar Amsterdam om te praten over zijn nieuwe plaat. We vinden hem in het Lloyd-hotel, goed verscholen op de hoogste verdieping. Naast hem staat een grote, organisch gevormde stoel die nog het meest wegheeft van een vergroeide boomtak – met in het midden een groot rood kussen. De absurdistische fauteuil past precies in het Animal Collective-wereldje, waarin de band veelvuldig gebruik maakt van surreële kunstobjecten, krankzinnige maskers en dierenpoppen. ''Haha, je bent niet de eerste vandaag die die vergelijking maakt,'' zegt Lennox. ''Een prachtige stoel, maar comfortabel is hij niet. Ik heb hem net getest.''

Panda Bear Meets the Grim Reaper klinkt als een fijne muzikale warboel aan experimenten, met als fundering het klassieke popliedje. Harmonie is belangrijk voor Lennox en zijn muziek wordt hierdoor wel eens gelinkt aan die van The Beach Boys. Wat vindt de futuristisch ingestelde Lennox eigenlijk zelf van deze – veelgemaakte – klassieke vergelijking? ''Toegeven, ik ben fan van The Beach Boys,'' zegt Lennox. ''Maar toch denk ik niet dat je hun invloeden in mijn muziek terug kunt horen. Zodra ik in mijn songs ook maar een enkele muzikale link zie met iets wat eerder is gedaan, gooi ik dat element weg. Ik wil geen copy-cat zijn.''

De excentrieke nummers van Animal Collective en Panda Bear krijgen dikwijls het label ‘drugsmuziek’. Op online-fora bespreken gebruikers hun ervaringen onder weinig verhullende onderwerpen als First Time Doing LSD on An Animal Collective Concert. Wordt Lennox zelf wel eens moe van dit drugslabel? ''Ja, ik vind het wel eens jammer,'' zegt de muzikant. ''Het lijkt hierdoor alsof je onze muziek alleen maar leuk kan vinden als je aan de drugs zit. Aan de andere kant: ik heb veel leerzame ervaringen gehad met drugs.'' Gebruikt hij wel eens iets tijdens het schrijven? ''Alleen wiet en koffie, eerlijk gezegd. Ik ben ook niet erg goed in sterkere drugs. Mijn nummers worden er niet beter van.''

De songs van Panda Bear zitten vol experimenten en er is doorgaans geen peil te trekken op de sound. Het beeld van een muzikant die met gitaar op schoot een song componeert, lijkt qua benadering dan ook mijlenver verwijderd van de absurdistische muziek van Lennox. Of toch niet? ''Geloof het of niet, in het verleden ontstonden veel van mijn nummers op gitaar,'' zegt Lennox. Hij vertelt dat zowel de songs op zijn vorige soloplaat TomBoy als die op Animal Collectives meest recente langspeler Centipede HZ begonnen als gitaarliedjes. Als campfire songs, om in Animal Collective-termen te spreken.

Toch, op zijn nieuwe album hanteert hij een volledig andere werkwijze. ''De meeste nummers ontstonden doordat ik aan het knutselen was met drumpatronen,'' zegt Lennox. ''Hierna voegde ik geluiden toe aan de sound en keek ik of ze overeenkwamen met de ritmes. Ik wilde een soort structuur opbouwen. Die geluiden bewerkte ik en ik zette ze allemaal op de juiste plaatst in het nummer. Bij het sleutelen aan de geluiden draaide ik de songs op repeat, en hierdoor verzon ik er in mijn hoofd automatisch een melodiestructuur bij. Alhoewel mijn muziek zeer melodisch is, gebeurt het me vrij zelden dat ik een nummer begin vanuit een melodie.''

Pas op het einde voegde hij teksten toe aan de melodieën. ''De woorden moesten kloppen met het vrij specifieke ritme, maar ik wilde ook dat ze enige betekenis kregen. Maar ze moesten ook niet belerend worden. Eigenlijk spuw ik gewoon dingen uit die in mijn hersenen zitten of uit mijn onderbewuste komen. Het is aan de luisteraar om er betekenis aan te geven.''

De teksten op zijn voorgaande albums noemt Lennox introspectief, terwijl hij op Panda Bear Meets the Grim Reaper schrijft over zaken die grote groepen mensen aangaan, zoals ziekten. 'Tropic of Cancer' gaat over de ziekte kanker, waaraan zijn vader in 2004 overleed. ''In het verleden zou ik alleen over mijn vader hebben geschreven,'' zegt Lennox. ''Maar deze keer wilde ik het meer over ziektes in het algemeen hebben. Ik wilde er sympathie voor krijgen, omdat ziektes zich ook alleen maar willen voortplanten. Eigenlijk net zoals jij en ik, of ieder ander levend organisme.''

http://www.kindamuzik.net/interview/panda-bear/panda-bear-kijkt-vooruit/25626/
Meer Panda Bear op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/panda-bear