http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

NO Blues | Farewell Shalabiye

Muziek kent geen grenzen.
CD, Rounder/Munich

Tekst: Jelle Schuilenburg

Publicatiedatum: 23 oktober 2005

Farewell Shalabiye van het gelegenheidsproject NO Blues presenteert een ongebruikelijke mix van muziekstijlen, dat door de makers zelf treffend ‘Arabicana’ wordt genoemd. Folk-blues in de traditie van de grote Amerikaanse singer-songwriters vermengd met de schitterende klanken van de U’d of Arabische luit, zorgt letterlijk voor een ongehoord geluid. Dat het merendeel van de musici ook nog eens gewoon Nederlands is, maakt het geheel nog merkwaardiger of zeg maar unieker. Dit album is immers van een unieke schoonheid.

NO Blues bestaat uit het drietal Ad van Meurs (snaarinstrumenten en zang), Haytham Safia (U’d en zang) en Anne-Maarten van Heuvelen (contrabas en zang). Zij worden op verschillende nummers bijgestaan door zangeres Ankie Keultjes, percussionist Osama Mileegi en drummer Eric van der Lest.
NO Blues verkent de grenzen tussen traditionele Amerikaanse folk-blues of americana en traditionele Arabische muziek, en brengt dus een vermenging van de Westerse met de Arabische wereld. Politiek mag dit dan een hot topic zijn: de angst en haat voor elkaar is al zo oud als de weg naar Rome en recente gebeurtenissen bewijzen dit eens te meer. Muzikaal zijn de zogenaamde grenzen echter artificieel en achterhaald.

Farewell Shalabiye is een goede en afwisselende plaat waarop de twee stijlen samensmelten zonder geforceerd over te komen. Hoogtepunt van het album is het titelnummer en single, dat ook het beste voorbeeld van de Arabicana-mix laat horen. Het nummer opent met de betoverende klanken van de U’d, waarna de andere instrumenten invallen. Ad van Meurs en Anke Keultjes brengen een schitterende folky samenzang, die weer wordt gevolgd door de klanken van de U’d. Haytham Safia zingt vervolgens in het Arabisch en zo blijven de twee culturen zich afwisselen: een synergie ontstaat en de tegenstellingen worden opgeheven. Het is te hopen dat president Bush en andere bazen Farewell Shalabiye te horen krijgen en dit geslaagde voorbeeld volgen!