http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

No Blues

Tussen grensoverschrijdend en zoet.
20 december 2009, De Oosterpoort, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 22 december 2009

Het was stiekem een van de hoogtepunten van het Into the Great Wide Open festival op Vlieland dit jaar: NO Blues. De zeer ontspannen gebrachte zwoele, organische mix van americana, folk, blues en Arabische muziek was een perfect begin van een festivalmiddag. Hun theatertournee brengt ze vanavond naar Groningen.

Ondanks het weeralarm is de zaal niet slecht gevuld, met een geheel ander publiek dan wat je op zomerfestivals aantreft. Het bestaat voor een groot deel uit beleefde veertigers, die keurig hun mond houden. Percussionist Osama Maleegi is er niet bij omdat zijn trein vanwege de sneeuwval niet vertrok.

Een gemis, omdat zijn Afrikaanse ritmes sommige songs op plaat - en zeker op het podium - net dat beetje extra geven. Maar ze compenseren de overmacht met een special guest in de persoon van de Israëlische violist Morad Khoury. Die vult op virtuoze wijze de gaten op met zijn soms naar klezmer neigende spel.

NO Blues noemt de muziek Arabicana, een term die al meerdere platen lang een rake omschrijving is. Dat geldt eveneens voor Lumen, hun afwisselende laatste, waar tijdens dit optreden de nadruk op ligt. In sommige uitvoeringen van songs ervan vervagen de grenzen tussen Arabische en westerse muziek nog meer.

Zoals in het ritmisch sterke en golvende 'Across the Borderline', waarin de kwaliteitsmuzikanten alle invloeden tot een boeiend geheel smeden. Dan is NO Blues in topvorm: als geen enkel instrument of zanger echt op de voorgrond treedt, maar in dienst staat van het totaalgeluid.

En zo kan het ineens gebeuren dat het doodnormaal klinkt wanneer de beide aanjagers van de band - de vingervlugge Arabische luitspeler Haytham Safia en Ad 'The Watchman' van Meurs - in het Arabisch en het Engels door elkaar heen zingen.

De band oogt relaxed, en afwisseling viert hoogtij. Zangeres en geluidsvrouw Ankie Keuls voegt nog wat Ierse mystiek toe met haar zang, Anne-Maarten van Heuvelen staat, naast zijn dubbele bas, overtuigend te zingen. Er is bovendien ruimte voor een praatje met het publiek, en de droge relativering van constante gitaarfactor Van Meurs werkt op de lachspieren.

De muzikanten zijn zo doorgewinterd dat ze op weinig fouten te betrappen zijn, passend bij de beleefdheid van het publiek. Daarnaast zijn de onderwerpen in de teksten van NO Blues soms wat aan de zoete kant. Songs over bloemetjes in de woestijn bijvoorbeeld werken niet spanningsverhogend. Waar je op sommige momenten als je naar NO Blues kijkt wel naar verlangt. Toch is de staande ovatie voor de grensoverschrijdende muziek meer dan terecht.