Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op de nieuwe Mount Eerie-plaat Wind's Poem verkent Phil Elverum nieuwe hoeken van het muzikale spectrum. Althans, voor zijn doen. Nooit eerder dook hij zo diep in een voor hem afwijkend genre, dan dat hij op zijn nieuwste geesteskind doet. Lome, dronende gitaren trappen af voor een boeiende route langs black metal en ambient, maar ook langs de rustige lofi die je van Elverums projecten gewend bent.
De harde gitaar speelt een belangrijke rol, maar is eerder een middel om een punt te maken. In de opener 'Wind's Dark Poem' brullen de gitaren behoorlijk, maar Elverum lepelt rustig en bescheiden zijn poëzie op; Mount Eerie lijkt een variant van Sunn O))) of van Jesu. Het is andere koek vergeleken bij het rustige, spontane Lost Wisdom dat uiterst onverwacht in samenwerking met Julie Doiron en Fred Squire tot stand kwam.
Naast de harde kant, verschilt Wind's Poem met de voorgaande platen: het is allemaal nog meer uitgekristalliseerd. Elverum springt bewust met zijn middelen om en haalt uit, daar waar dat het beste past. Zo komt de metalgitaar gedoseerd voorbij en ondersteunt die niet elk nummer. Het zijn de toetspartijen die de hoofdrol in het dromerige, ruim elf minuten durende epos 'Through the Trees' opeisen. Daardoor zit er evenwicht in de plaat, tussen krachtige, maar sfeervolle stukken - 'The Hidden Stone', het schurende '(Something)' en 'The Mouth of Sky' - en rustige nummers als 'Between Two Mysteries'.
Soms overlappen beide kanten van de plaat elkaar en op dat moment stuwt Elverum zijn muziek naar grote hoogten. In 'Lost Wisdom, pt.2', bijvoorbeeld. Dan lijkt Mount Eerie precies te weten waar het mee bezig is. Wind's Poem is daardoor het bewijs dat je met nieuwe muzikale inzichten schitterend werk aan een interessant oeuvre kan toevoegen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mount-eerie/wind-s-poem/19375/
Meer Mount Eerie op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mount-eerie
Deel dit artikel: