• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Motorpsycho | Black Hole/Blank Canvas

Briljant dubbelalbum.
2 CD, Stickman/Konkurrent

Tekst: Thijs Zilverberg

Publicatiedatum: 21 maart 2006

Ga er maar vast goed voor zitten, want dit is een briljant album. Minder mag je ook eigenlijk niet verwachten van Motorpsycho. Zeker niet aangezien It's a Love Cult, de vorige cd, alweer vier jaar geleden verscheen.
En dat terwijl de Noren toch altijd met gemak één plaat per jaar produceerden. Het zal iets te maken hebben met het opstappen van drummer Hakon Gebhardt. De schijnbaar onbreekbare driehoek die Motorpsycho ruim een decennium lang was, had ineens nog maar twee poten. Dat was even schrikken, maar achterblijvers Bent Sæther en Hans Magnus Ryan hebben met z’n tweeën een van de betere cd’s uit hun repertoire gemaakt. Of twee van de betere cd’s beter gezegd, want het is nog een dubbelaar ook.

Disc 1 trapt lekker af met het strakke gitaar-riffje en de pompende drums van ‘No Evil’. Toch duurt het tot track 3 voordat de heren hun topniveau bereiken. ‘Coalmine Pony’ klinkt als een verloren nummer uit de opnames van Songs for the Deaf van Queens Of The Stone Age. Met alles erop en eraan. Dus inclusief de gitaarsolo’s waar Josh Homme het alleenrecht op leek te hebben. En met Ryans tweede stem die sterk doet denken aan die van Mark Lanegan.
Het energieke ‘Kill Devil Mills’ knalt er meteen achteraan. dEUS meets Voicst, of iets in die richting. Erg goed in elk geval. Een andere uitschieter is de driekwartsmaatballade ‘The 29th Bulletin’. Voor een band als Motorpsycho is het een behoorlijk middle-of-the-road nummer, maar dat maakt het niet minder mooi. Het meezingbare refrein en de sfeervolle productie (pianootje hier, viooltje daar) nodigen uit tot een release als single.

Tijd voor het verwisselen van de schijfjes. Disc 2 begint meteen met een knaller. Het couplet van ‘Hyena’ is zo catchy dat het refrein er zelfs wat schril bij afsteekt. Datzelfde geldt voor ‘Before the Flood’, alleen zijn het hier de gitaarsolo’s (jaja, meervoud) die alle aandacht opeisen. Het lijkt erop dat Motorpsycho hiermee zijn ‘November Rain’ heeft gemaakt.
Chauvinisten onder ons mogen stiekem ook een beetje trots zijn op deze plaat. Voor ‘You Lose’ heeft Jacco van Rooij (Suimasen) plaatsgenomen achter het drumstel (bovendien is Black Hole/Blank Canvas opgenomen in Eindhoven, maar dit terzijde). Afsluiter ‘With Trixeene through the Mirror, I Dream with Open Eyes’ verdient alleen door de prachtige titel al een vermelding. Dat het nummer ook nog eens barst van de springerige hooks die de oude Nada Surf in de herinnering roepen, is alleen maar mooi meegenomen.

Dan zijn we als luisteraar anderhalf uur verder en hebben we heel veel moois gehoord en eigenlijk geen zwakke momenten meegemaakt. De heren Sæther en Ryan mogen terecht trots zijn op dit dubbelalbum. En ergens in een afgeleefd flatje in Trondheim zit een sombere drummer zich op te vreten over zijn domme, domme keuze om zijn band te verlaten.

http://www.kindamuzik.net/recensie/motorpsycho/black-hole-blank-canvas/12300/
Meer Motorpsycho op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/motorpsycho