Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
U hoeft Michael de Jong niet uit te leggen wat de blues is. Hij leefde op straat, verbleef in de bajes, was op de vlucht voor de politie, zoop zowat als een spons, raakte verslaafd aan heroïne, kreeg aids, belandde in Dordrecht, etcetera. De bluesman weet dus waar hij over praat, of beter gezegd: zingt. Nu hij de meeste dingen op een rijtje heeft, enigszins tot bezinning komt en over de laatste dagen van zijn turbulente leven nadenkt, maakt hij platen alsof zijn leven ervan af hangt.
Ergens is dat maar goed ook, want de dag slijten achter geraniums past niet bij de blues. En wat zou u doen als magere Hein in uw schaduw loopt? Michael de Jong heeft voor de laatste keer in zijn leven gegokt. De inzet: zijn songs, de mogelijke winst: onsterfelijk worden, zoals Elvis Presley maar dan net even anders. Maar laten we eerlijk zijn: de prijs om zulke prachtsongs te mogen schrijven, is natuurlijk belachelijk hoog. Vraag het Robert Johnson, Hank Williams of van mijn part Rob Pilatus: doodgaan in ruil voor een vluchtig succes is geen pretje. Maar bij De Jong ligt het toch anders. Hij vertelt zijn tragische levensverhaal omdat het de enige manier van overleven is. De muziek is zijn weg terug naar het kruispunt, de kinderlijke onschuld en weet-ik-wat-nog-meer.
We zijn de tel even kwijt, maar Imaginary Conversation is het zoveelste conceptalbum in een spannende vervolgserie waarin De Jong om vergeving vraagt. Elf man-met-gitaar-liedjes vormen tezamen het denkbeeldige gesprek dat Michael de Jong met een willekeurige vrouw in Texas heeft. Muzikaal liggen de songs in het verlengde van het prettige 23, Rue Boyer, de vorige plaat waarop hij de eenvoud van live spelen op prachtige wijze een plekje gaf.
De songs op Imaginary Conversation duren deze keer ook niet overdreven lang, het gitaarspel is simpel doch doeltreffend en hoewel de songteksten niet over huppelende lammetjes in een lentewei gaan, weet De Jong opnieuw een prima balans te vinden tussen zelftragedie en het licht aan het einde van de tunnel. “It's me and my guitar tonight and you on my mind”, zingt hij in 'A Private Interlude', en dat zijn van die mooie momenten dat Michael Jong een gevoelige snaar weet te raken. Gelukkig staat Imaginary Conversation er weer vol mee. Laten we hopen op een 'Fairytale Ending', zoals één van de songs is getiteld, dat verdient iemand als Michael De Jong.
http://www.kindamuzik.net/recensie/michael-de-jong/imaginary-conversation/7199/
Meer Michael de Jong op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/michael-de-jong
Deel dit artikel: