Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Metal voor masochisten, zo kun je de laatste cd van dit Zweedse gezelschap het beste omschrijven. Het is geen gemakkelijk schijfje en je moet je hoofd er goed bij houden. De laatste volwaardige cd Nothing (2002) is hierbij vergeleken nog knap toegankelijk. Daarmee werd je af en toe nog getrakteerd op een gitaarsolo.
Bij Catch Thirty Three is daar geen sprake van. Gedurende ruim drie kwartier word je doorlopend verrast met onverwachte wendingen, maar ook met eentonig, repeterend hakwerk. Oké, volgens het boekje telt de cd dertien nummers. Maar die verdeling is alleen op last van Nuclear Blast gemaakt. In werkelijkheid telt de cd één lang nummer en hij is wat dat betreft goed te vergelijken met de vorig jaar verschenen e.p. I, die één nummer bevat van 21 minuten. Er zitten dus geen pauzes tussen de verschillende tracks. Als je denkt 'Wat een lang nummer' ben je feitelijk al drie tracks verder.
Zelfs na vier luisterbeurten valt het niet mee om een vaste lijn te ontdekken. Muzikaal gezien kun je wél horen dat de heren goed kunnen spelen. Maar wát ze spelen is zo verdomd ingewikkeld dat je echt een doorzetter moet zijn om de volle drie kwartier in één ruk uit te zitten. Als de uitdrukking 'Je moet ervan houden' ooit op zijn plaats is, dan is dat wel in dit geval.
http://www.kindamuzik.net/recensie/meshuggah/catch-thirty-three/9810/
Meer Meshuggah op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/meshuggah
Deel dit artikel: