• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Madrugada | The Deep End

Voorlopig hoogtepunt brengt twee gezichten van eigenzinnige Noren samen.
CD, Virgin/EMI

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 08 april 2005

Met ‘Majesty’ van het vorige album Grit scoorde het Noorse Madrugada een bescheiden hit. Het leverde het trio in ieder geval bredere bekendheid op. Toch werd het na de tournee even stil rond de band. Het lange afwachten begon, met de klank van de volgende plaat als belangrijkste vraagteken.

Grit was immers een hedonistisch, smerig rockalbum geworden. In schril contrast staand met het gedragen, donkere en bijna chique The Nightly Disease. En ook Sivert Hoyems soloplaat bood weinig soelaas. De oplossing van het enigma bleef in het midden zweven.

Nu is er dan eindelijk The Deep End, een fusie tussen de twee gezichten van Madrugada, maar geen slap compromis. Hoewel de titel verwijst naar een wilde sprong in het diepe – met al het controleverlies van dien – toont de band zich heer en meester binnen het zelfgeschapen idioom. De Noren veroorloven zich zelfs enige frivoliteiten, zoals het met Spaanse flamenco opgesierde ‘Stories from the Streets’ laat zien.

Vrolijke Fransjes zullen de drie nooit worden; gloom & doom overheerst nog steeds in hun geluid. Zo klinkt ‘Hold On to You’ gewoon als vintage Madrugada. Een nummer dat verder getooid gaat met een omineus strijkersarrangement van Angelo Badalamenti, waardoor een David Lynch-sfeertje niet ver weg meer is. Een toonzetting die de hele plaat tekent.

Vrij, speels, maar ook weer bevreemdend en beklemmend; The Deep End ten voeten uit. The Doors, The Velvet Underground en blues uit de school van Robert Johnson; een breed, veelkleurig palet. Een product van de drie met hun zeer uiteenlopende muzikale smaken, bijeengebracht door het lot; door geografische omstandigheden…

Samen weten ze de puzzelstukjes op hun plek te leggen. Op The Deep End zien we dan een schilderij verschijnen waar je onwillekeurig naar binnen gezogen wordt. Want dit album paart dreunende rock aan duistere ballades en wordt steeds gedragen door Hoyems gloedvolle, bronzen en declamerende stem. Een waar magnum opus waarin alle hiervoor uitgezette lijntjes samenkomen. Een meesterwerk voor de nachtelijke uurtjes, vlak voordat de zon opkomt.

http://www.kindamuzik.net/recensie/madrugada/the-deep-end/9084/
Meer Madrugada op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/madrugada