Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het zag er slecht uit voor Madrugada: slechts vijftien mensen hadden op Last.fm aangegeven langs te komen in het Paard van Troje om de band uit het Hoge Noorden aan de slag te zien. Daarnaast meldde de site van het poppodium tot op het laatste moment expliciet dat er écht nog kaarten aan de deur waren, en bood de zaterdag volop kansen om lekker buiten te gaan barbecueën of bier drinken. Geen goed gesternte dus voor de band die op zijn laatste toer ooit is.
Verbazing alom als blijkt dat voor de ingang van de Haagse poptempel een meterslange rij bezoekers staat die toch het terras verlaten hebben. Daar worden ze voor beloond, blijkt direct. In vijfkoppige opstelling knalt Madrugada er iets voor negen vol bombast en overtuiging in met 'Whatever Happened to You' van het laatste album. Die overrompeling houdt de band heel het optreden lang vol, in tegenstellig tot de soms mat en droog klinkende albums.
Live gooit Madrugada dus een ander register open. Drums uit de divisie van Muse, duidelijk geaccentueerde gitaren, en een over alles heen echoënde stem van zanger Sivert Høyem zorgen ervoor dat er naast tot het suïcidale oproepende weemoed ook richting de 100 decibel energie in de muziek doorklinkt. Dat klinkt dusdanig goed dat de vraag al snel rijst waarom ze dat ook niet op hun studioalbums doen.
Ook de plaatselectie is een afscheidstournee waardig. Natuurlijk vormt het laatste album een belangrijke leverancier voor de setlist, maar de massaal aanwezige fans van ouder werk kunnen hun handjes tot bloedens toe dichtknijpen tijdens theatrale uitvoeringen van 'Blue' en 'Majesty'. Ook andere hoogtepunten van A Nightly Disease en Industrial Silence passeren de revue, terwijl de muzikaal vreemde eenden van Grit de nodige variatie ten tijde van dramatiek aanleveren.
Een mooi, gevarieerd en representatief concert met duidelijke meerwaarde op de albums dus. Jammer dat de band qua presentatie dat niveau niet weet te benaderen. Sivert Høyem is de enige die nog iets qua ondersteunend nonverbaal gedrag aan de dag weet te leggen. De rest van de band is namelijk vooral via oogcontact bezig zijn instrument te versieren. Richting het einde van het optreden gaat ook de dikke laag galm en echo, het officieuze zesde bandlid van de avond, zijn tol eisen. Het zorgt namelijk naast bombast ook voor verstikking, en dat maakt het muzikale ademen te lastig.
Gelukkig zijn beide slechts details. Het publiek mag zichzelf méér dan gelukkig prijzen dat ze het terras en de lappen aangebrand vlees verruild hebben voor de duisternis van het Paard.
De foto's zijn van het optreden in Paradiso, 2 mei j.l.
http://www.kindamuzik.net/live/madrugada/madrugada-7157/16948/
Meer Madrugada op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/madrugada
Deel dit artikel: