Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dit vijfde Madrugada-album zal het laatste zijn van deze Noorse band. Tijdens het opnameproces overleed namelijk onverwacht gitarist Robert Burås. Zanger Sivert Høyem en bassist Frode Jacobsen hebben besloten niet onder de naam Madrugada verder te gaan.
Het gitaarwerk voor dit laatste album was al grotendeels af op het moment van Burås' overlijden. Verder is het onder meer ingespeeld door Kid Congo Powers, idool van Burås en gitarist in Madrugada-inspirators als The Gun Club en Nick Cave & The Bad Seeds.
Nou zat de sleet er de laatste jaren een beetje op bij Madrugada. Maniërisme en overproductie maakten dat broeierigheid omsloeg in sentimentaliteit. Gelukkig is de band op Madrugada weer in goede vorm, zodat het een waardig afscheid op het niveau van The Nightly Disease is geworden.
Het album bevat wel een grote misstap in het afsluitende, door Burås gezongen 'Our Time Won't Live That Long'. Het is ongetwijfeld goed bedoeld, maar de kracht van Madrugada is de combinatie van Høyems warme bariton en Burås' geladen gitaarspel. Zijn zangstem is onopmerkelijk en het betreffende liedje zelf is saai. Het geheel doet daarmee eerder afbreuk aan zijn nalatenschap dan dat het er een eerbetoon aan is.
Maar verder is de band zoals gezegd eindelijk weer op dreef. Harde nummers als 'The Hour of the Wolf' hebben die kenmerkende mix van motorikachtige ritmes en huilende bluesgitaren. Rustigere liedjes als 'Honey Bee' en 'What's on Your Mind?' zijn open genoeg gelaten, zodat ze alle ruimte hebben om te zinderen. Want zinderen, dat kon Madrugada als geen ander.
(Om ondoorgrondelijke muziekindustriepolitieke redenen is dit op een major uitgekomen album voorlopig alleen via importkanalen te koop.)
http://www.kindamuzik.net/recensie/madrugada/madrugada-4853/16574/
Meer Madrugada op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/madrugada
Deel dit artikel: