• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lucinda Williams | Down Where the Spirit Meets the Bone

Een plaat om lekker in te hangen.
CD, Highway 20

Tekst: Emil Peeters

Publicatiedatum: 21 oktober 2014

Down Where the Spirit Meets the Bone is de eerste plaat op Lucinda Williams' eigen Highway 20 Records. Met twintig nummers is het bovendien een dubbelaar, dus echt zo'n plaat om lekker in te gaan hangen. Williams' luie southern drawl nodigt daar ook zeker toe uit en als er al gerockt wordt, gaat dat in een laag tempo en met heerlijk tegen elkaar opboksend gitaarwerk van onder anderen Tony Joe White en Bill Frisell.

La Williams zelf beperkt zich tot zingen en speelt akoestische gitaar op een enkel nummer, zoals het openingsnummer 'Compassion', naar een gedicht van haar vader Miller Williams, en het slotnummer, J.J. Cale's 'Magnolia'. Met deze song, die onlangs ook al opdook op Emma Jean van Lee Fields, krijgt het album een uitermate zachte landing, geheel in overeenstemming met de sfeer van de rest van de plaat.

Het venijn zit hem voornamelijk in de teksten. Enkele jaren geleden verliet Williams het zuiden van de Verenigde Staten om zich in Californië te vestigen (West uit 2007 was daar de weerslag van). Ook nu weer rekent Williams hard af met de achterlijke mentaliteit die sommige zuiderlingen erop na houden, zoals in 'West Memphis', en het is niet ondenkbaar dat ook 'It's Gonna Rain' is gebaseerd op haar ervaringen uit het verleden.

Op het terrein van de liefde krijgen gewezen minnaars de middelvinger, zoals te horen is in 'Cold Day in Hell' en 'Big Mess', al klinkt Williams weer verzoenend en hoopvol in 'Stand Right by Each Other' en 'When I Look at the World'. Het is ook niet altijd verstandig om je schepen achter je te verbranden ('Burning Bridges') en een andere mooie levensles krijgen we in 'Everything but the Truth': "God put the firewood there, but you gotta light it yourself."

De plaat werd wederom mede geproduceerd door Williams' huidige man, Tom Overby, met voortreffelijk resultaat. Ondanks het lage tempo van veel nummers en de zeurzang van Williams wordt de sfeer nergens lamlendig en blijft de aandacht gevangen. Opnieuw een topplaat in het toch al zo rijke oeuvre van de grand old lady van de alternatieve countryrock.

http://www.kindamuzik.net/recensie/lucinda-williams/down-where-the-spirit-meets-the-bone/25408/
Meer Lucinda Williams op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lucinda-williams