• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lucinda Williams / Buick 6

Lucinda Williams laat de snik in haar stem te weinig horen.
27 januari 2016, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Jaks Schuit

Beeld: Peter

Publicatiedatum: 29 januari 2016

Voorprogramma Buick 6 krijgt een aankondiging in het Frans. "Shudtuh de ffug up," meldt een dame. Het trio valt in met een luie blues. Ritmesectie Butch Norton en David Sutton zou op een snaar en een trom het fundament voor elk nummer kunnen leggen. Gitarist Stuart Mathis soleert een kleine vier minuten naar hartenlust. Het tweede nummer komt uit dezelfde garage – Buick 6 maakt pubrock die in een garage gecomponeerd is. Het trio speelt nummers van de zojuist verschenen langspeler Plays Well with Others. De gitaarmuziek is vuig, opwindend en voorzien van een wat lompe kartelrand.

Na een korte pauze blijkt Buick 6 de begeleidingsband van Lucinda Williams. De Amerikaanse zangeres komt wat stram lopend het podium op. Ze is in het zwart gekleed, draagt fraaie cowboylaarzen en heeft de grijze haren zoals altijd in een onduidelijke coupe. De overgang van de rock van Buick 6 naar de americana van Williams blijkt niet al te groot. Het trio bepaalt in de eerste nummers het geluid. Pas bij het derde nummer 'Pineola' gespt de zangeres een gitaar om. Voor 'Drunken Angel' noemt ze In twee of drie zinnen Townes van Zandt, Gram Parsons en Kurt Cobain. Williams zingt een prachtige aubade aan deze te vroeg gestorven muzikanten.

Bij 'The Ghost of Highway 20', het titelnummer van de laatste cd van Williams, verdwijnt Buick 6 van het podium. Williams speelt het nummer solo en akoestisch. Moeiteloos bereikt ze de achterste bezoekers in de grote zaal en de aanwezige fans op de verschillende balkons. Ze is een zangeres met een prachtige en emotievolle snik in haar stem. Paradiso is doodstil en hangt aan de lippen van een fenomenale americana-artieste. Voor het nummer 'Lake Charles' komt Stuart Mathis terug op het podium. Daarna is het weer Buick 6 met Williams. Dan blijkt hoe lomp het trio musiceert. In lang niet alle gevallen helpt dat de nummers die Williams uitvoert.

Na ruim vijf kwartier gaat het optreden scheurtjes vertonen. De intro's die Williams vertelt worden leuker dan de gespeelde nummers. Er is geen sprake van herhaling, maar de nummers voegen niets meer toe. Een uitzondering is 'Dust'. Na lezing van dit gedicht van haar vader schreef Williams dit ontroerende nummer.

Natuurlijk vraagt het publiek om toegiften. De gekozen nummers zijn wat gemakzuchtig en vormen niet de basis voor een mooie apotheose. 'Should I Stay or Should I Go' van The Clash klinkt als een ironische vraag, waar alleen Williams het antwoord op kent. 'Rocking in the Free World' is daarna een lomp uitgevoerde cover van het nummer van Neil Young. In afsluiter 'Get Right with God' is nog eenmaal de snik in de stem te horen.

Lucinda Williams windt bijna een uur lang het publiek in Paradiso om de vinger. Ze speelt daarna minimaal twintig minuten te lang en jammer genoeg te weinig nummers solo en akoestisch.

http://www.kindamuzik.net/live/lucinda-williams/lucinda-williams-buick-6-3641/26513/
Meer Lucinda Williams op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lucinda-williams