http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Lambchop | Damaged

De demonen van Kurt Wagner.
CD, City Slang/V2

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 14 augustus 2006

Begin augustus gaf Lambchop een eenmalig concert in Nederland. Het countryorkest uit Nashville liet toen in een matig gevuld Tivoli al doorschemeren dat het zeer weinig voor een koerswijziging voelt. Hun relaxte houding bevalt voorman Kurt Wagner en de zijnen schijnbaar erg goed.

Zo borduurt het nieuwe album Damaged rustig voort op het zachte klankentapijt dat op recente albums als Is A Woman en het samen uitgebrachte Aw C'mon en No You C'mon werd uitgespreid. Nog altijd klinkt voormalig parketlegger Wagner als een gepijnigde versie van zijn soulheld Curtis Mayfield en tellen de onconventionele arrangementen meer lagen dan de gemiddelde Franse ui.

Je zou bijna denken dat Kurt Wagner, die vrijwel altijd het middelpunt van de Lambchop-platen is, een gelukkig man is. De titel is echter het eerste teken aan de wand dat er meer aan de hand is dan je op het eerste gehoor denkt. Damaged komt akelig dicht in de buurt van de persoon Wagner, iets wat op vorige platen altijd gehuld was in surrealisme en abstractie. In korte tijd is er ook te veel veranderd in het leven van de hoofdpersoon om aan voorbij te gaan.

Wagner werd geconfronteerd met de dood toen onlangs bij hem kanker in de mond werd geconstateerd. In een tijd dat Amerika in oorlog is en kampt met de naweeën van Katrina ervaart Wagner zijn uiteindelijke genezing, waarbij beenmerg uit zijn heup werd weggehaald, toch vooral positief. De songteksten geven slechts hints, maar het is niet moeilijk om een op de klippen gelopen relatie als de andere inspiratiebron voor Damaged te zien. De donkere, wat cynische houding van Wagner doet denken aan Marvin Gaye ten tijde van het wrange, maar prachtige album Here, My Dear.

Het tiende album van Lambchop is wederom een hartverwarmende plaat van een ongekend hoog niveau, wat pas na enkele luisterbeurten begint te dagen. Daarbij staat het afschudden van enkele demonen uit het recente verleden centraal. Verder heeft de muziek van Lambchop al jaren weinig met alternatieve country van doen. Lambchop is te eigenzinnig om in een hokje gestopt te worden en dat zal godzijdank wel altijd zo blijven.