http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Karate | In The Fishtank 12
Schoenmaker blijft bij je leest.
CD, Konkurrent
Tekst: Hans van der Linden
Publicatiedatum: 08 februari 2005
Toen Geoff Farina me afgelopen zomer te woord stond, had Karate de opnames van hun bijdrage aan de Fishtank-serie net achter de rug. Ze had besloten om de hun toegemeten achtenveertig uur niet met een andere band te delen, maar om met Karate alleen in de studio hun ding te doen. Het uitgangspunt waren protestsongs die ze stuk voor stuk aan hun eigen interpretatie onderwierpen. Naast werk van Bob Dylan, Billy Holiday, Mark Hollis en Beefeater namen ze vier nummers van The Minutemen onder handen. Wat meteen op het belang duidt van deze laatste band, aldus Farina.
De keuze van protestliederen past wellicht in het klimaat dat tijdens de aanloop van de presidentsverkiezingen aanwezig was. Zo had je bijvoorbeeld ook de Plea for Peace tour waarvan het doel omschreven werd als het promoten van de vrede door de kracht van de muziek. Ook Karate wilde ongetwijfeld hun steentje bijdragen en ook al is dit op zich lovenswaardig, toch werkt het muzikaal niet echt. De band uit Boston heeft zich immers op haar laatste platen een toch wel heel specifiek muzikaal jargon eigen gemaakt, namelijk de vermenging van rock en jazz en dit op een manier die steeds onlosmakelijk met hen verbonden is.
Deze aanpak lieten ze voor hun Fishtank-opname helemaal achterwege. Op zich geen probleem natuurlijk, maar het feit dat net door deze afwezigheid de nadruk zou liggen op hun oudere, meer gitaargeörienteerde, aanpak, is toch wel overdreven. Daarvoor missen zelfs ‘Bob Dylan Wrote Propaganda Songs’ en ‘This Ain’t No Picnic’ (resp. van The Minutemen en Beefeater) de gelaagdheid die hun titelloze debuut of In Place of Real Insight zo speciaal maakte. Aan de andere kant komt een ingetogen nummer zoals ‘A New Jerusalem’ (van Talk Talks Mark Hollis) ook niet echt van de grond.
In the Fishtank 12 is bijgevolg een plaat die niet echt overtuigd. Je hoort Karate maar tegelijkertijd ook weer niet. Er ontbreken essentiële elementen die Karate maken wat ze zijn. Het trio uit Boston heeft blijkbaar nood aan eigen structuren om werkelijk te kunnen overtuigen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/karate/in-the-fishtank-12/8573/
Meer Karate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/karate
Deel dit artikel: