• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ow / Karate

Karate op speed.
13 april 2005, CC Luchtbal, Antwerpen (B)

Tekst: Geertje Cools

Beeld: Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 16 april 2005

Het Antwerpse Ow, met Elko Blijweert op keyboard, speelt lang niet slecht, maar hun muziek klinkt zo gewoon, op het banale af zelfs. De band brengt instrumentale gitaarrock, waar zeker niks mis mee is, ware het niet dat de nummers ongeïnspireerd klinken en ze vaak te lang duren. In één nummer zitten bijzonder weinig ideeën en van spanning is al helemaal geen sprake. Alleen de occasionele melodie van het keyboard of de gitaar van Thomas Noppe houden je wakker. De feedbackfinale op het einde, opgeluisterd door fluitjes, doet dit zeker niet. Daarna duikt nog een nummer op, dat met zijn klassieke opbouw nog het beste van de avond blijkt te zijn.

Nooit eerder zag ik Karate op zo’n groot podium als dat van de Schouwburg van Luchtbal. Het is een statische aanblik: met hun drieën vullen ze nauwelijks de kale, lege ruimte. Maar we zijn hier niet voor de sfeer, maar voor de muziek. En die klinkt gelukkig goed.

Karate gaat van start met ‘Alingual’ uit hun vorig jaar verschenen Pockets en ‘Small Fires’ en ‘Airport’ uit Unsolved, die ze er in een snel tempo doorjagen. Vooral nummers uit deze twee albums zullen de revue passeren. Wat meteen opvalt, is de perfecte beheersing van de instrumenten en de zang die de band aan de dag legt. Het zijn alle drie professioneel opgeleide muzikanten, maar vooral frontman Geoff Farina maakt indruk met zijn gitaarspel en zijn stem.

Het aanstekelijke ‘“The State I’m In”’, ‘The Roots and the Ruins’ en een cover van Minutemen, die Karate opnam tijdens hun In the Fishtank-sessie, worden eveneens snel na elkaar gespeeld. Het lijkt wel of ze bewust weinig pauze laten om de vaart te behouden, een vaart die vooral de nieuwere nummers kenmerkt. De oude, melancholische Karate lijkt veraf. Maar drie snelle nummers uit Pockets gaan probleemloos over in ‘Caffeine or me?’, uit hun debuutplaat uit 1995. Het wordt weliswaar een snellere versie, maar de melodie blijft even meeslepend. Door de beheersing hebben de gitaaruithalen nog meer impact.

Karate heeft nog twee oude nummers in petto voor de bisronde: het schitterende ‘If You Can Hold Your Breath’, weer uit hun debuut, en ‘Diazapam’ uit The Bed is in the Ocean. De cirkel is rond en de muzikale evolutie die Karate in de loop der jaren kenmerkte weerspiegelt zich in het concert: van meeslepende gitaren over jazzy melodieën en heldere gitaarsolo’s tot snelle, catchy ritmes, allemaal even strak en beheerst. Vakmanschap, maar met gevoel.

http://www.kindamuzik.net/live/karate/ow-karate/9196/
Meer Karate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/karate