• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Josh Ritter | The Historical Conquests of Josh Ritter

Josh Ritters 'Basement Tapes'
CD,

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 24 september 2007

Josh Ritter brak knap door met Hello Starling, waarop hij zich in tekst en muziek tussen de vroege Bob Dylan en Nick Drake plaatste. Op opvolger The Animal Years werd breekbaarheid vervangen door opzwepende, elektrische gitaren en orgeltjes. Op The Historical Conquests of... ondergaat Ritter nu een nog radicalere transformatie.

Van die vergelijkingen met legendarische namen lijkt Ritter, hoe hij ook verandert, nooit af te komen. Hij volgt dezelfde muzikale loopbaan als Dylan, maar dan in sneltreinvaart. Beginnen als folkzanger, dan de elektrische gitaar erbij pakken om vervolgens zijn eigen 'Basement Tapes' te maken. Maar The Historical Conquests of... is opgenomen op een boerderij in Maine. Dat houdt een huis vol muzikanten met allerhande blaas- en snaarinstrumenten in.

Het speelplezier spat dan ook van dit album af. Feestelijke opener 'To the Dogs or Whoever' blaast de luisteraar meteen van de stoel door een duizelingwekkend vlot voorgedragen tekst, waarin Joan of Arc, Calamity Jane en Florence Nightingale alledrie in ��n walvis blijken te zitten. Het poppy 'Right Moves' kent eenzelfde spelvreugde door de inbreng van een blazerssectie.

In het spannende, jazzy 'Rumors', dat als vee opgedreven wordt door drums, sax en een Steinway-vleugel, bevestigt Ritter het speelplezier ook nog eens in tekst: My orchestra is gigantic - This thing could sink the Titanic - And the string section's screaming - Like horses in a barn burning up.

Zeker een halve plaat lang weet Ritter je met zijn blije boerderijclubje in redelijk gevatte up-tempo-nummers te pakken. Echter, soms maakt hij zich er wel heel makkelijk van af. Zo steunen het matige 'Minds Eye' en 'Real Long Distance' te simpel op louter drums. Sommige teksten lijken alleen op meezingbaarheid geschreven te zijn, zoals 'Wait for Love' dat niet veel meer is dan ��n liedregel, oneindig door de hele groep muzikanten herhaald: Wait for love - wohoo - some days baby we all have to wait for love. Een trager liedje als �Still Beating� mist de melancholie en eenvoud van eerder werk als �Bright Smile� en �Baby That�s Not All�.

Moe van zijn gitaar en zijn liedjes over ware liefde bouwt Josh Ritter nu een flinke partij op een boerderij. Veel van de feestvreugde weet hij dankzij zijn orkest en meezingkoortjes over te brengen op de luisteraar, maar Ritters 'Farmer Tapes�, kent niet diezelfde absurdistische genialiteit plus dat enkele, geslaagde rustpunt van Dylans 'Basement Tapes'. Kennelijk moet je voor al die gekkigheid toch echt opgesloten zitten in een kelder. En een legende zijn.

http://www.kindamuzik.net/recensie/josh-ritter/the-historical-conquests-of-josh-ritter/15995/
Meer Josh Ritter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/josh-ritter