Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Onstuimig, als orkaan Katrina die de Amerikaanse Golfkust nadert, zo begint Wine Dark Sea. De elektrische gitaren wakkeren eventjes aan in opener 'On and On'. En dan is er ineens de rust met pianoblues van 'First Sign of Spring'. Natuurlijk niet de rust van 'lekker aan het strand met een boekje in de hand'. Nee, beste mensen, het is een dreigende rust, die vertelt dat je op je hoede moet zijn, omdat er ieder moment iets kan gebeuren.
Waarschijnlijk komt ze alleen tevoorschijn als de dieren in het moeras ontwaken. Als een soort toverkol sleurt Jolie Holland je zo mee, steeds dieper en dieper het diepe zuiden van de Verenigde Staten in en steeds verder terug in de tijd. 'Dark Days' roept de duistere sfeer op van Blind Willie Johnsons 'Dark Is the Night'. En als je naar 'Route 30' luistert, hoor je bijna Jimmie Rodgers op de achtergrond als een stoomlocomotief jodelen. Alleen die Ethiopische klarinetsolo in 'All the Love' valt letterlijk en figuurlijk uit de toon.
Met dat hypnotiserende, eigenaardige en krakende stemgeluid is Holland nog steeds uit duizenden te herkennen. Op het festival Take Root kreeg ze er binnen no time de zaal mee leeg, maar op dit album weet ze de luisteraar er vooral mee te verslinden. Het is doorgaans geen makkelijke kost, want ze weet bij de luisteraar altijd dat onbestendige gevoel te creëren, zelfs in de ogenschijnlijk toegankelijke nummers. Griezelig goede plaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jolie-holland/wine-dark-sea/25019/
Meer Jolie Holland op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jolie-holland
Deel dit artikel: