Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een gezellige plaattitel is het niet, Pint of Blood. Vergeet die ook maar snel, het warmbloedige album is op een ontspannen manier gewoon thuis opgenomen, samen met coproducent Shahzad Ismaily. Jolie Holland zingt zoals we haar kennen, met die kenmerkende kikker in de keel. Of misschien beter: een Texaanse salamander of ander woestijnreptiel. Want Holland mag dan in San Francisco zijn gaan wonen, haar zuidelijke accent blijft haar keurmerk. Haar zang is even lui als dwars, ze kan afstoten maar vooral aantrekken.
Pint of Blood klinkt - in zeer positieve zin - opvallend 'geproduceerd' voor een album van Holland. De singer-songwriter hield het voorheen veelal bij minimale country en folk, maar opent nu met een slepende countryrocksong die van Lucinda Williams had kunnen zijn. Daardoor verandert Holland van de zogenaamd onverschillige tante die ze was in een gepassioneerde vrouw, wier bezongen problemen en emoties directer naar het hart van de luisteraar gaan dan ooit tevoren. Liefdesverdriet en verlangen worden dieper gedragen, in verhitte countryrock, in pianoballades, alsook in het goddelijk weemoedige 'June', met haar intense vioolpartijen.
We horen Holland op haar meest gedragen, veelzijdige, warme, en ja, nog immer dwarse wijze. Ismaily mag een groot deel van de credits naar zich toe trekken. Hij hoeft niet uit te leggen waarom Tom Waits, Lou Reed, Will Oldham, Laura Veirs en andere knappe, karaktervolle singer-songwriters met hem willen werken. Dat kun je horen in het volledige americanapalet waarmee Pint of Blood volgeschilderd is: zoveel kleuriger dan bloedrood.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jolie-holland/pint-of-blood/21897/
Meer Jolie Holland op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jolie-holland
Deel dit artikel: