http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Jolie Holland | Catalpa

Griezelige sprookjes uit het oude Amerika.
CD, Anti/Epitaph

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 12 oktober 2003

Twee weken; zoveel bedenktijd had ik nodig om de juiste superlatieven te vinden voor Catalpa van Jolie Holland.
Ralph Stanley, Tom Waits en Victoria Williams spraken al vol bewondering over haar en nu mag uw nederige plaatjesbespreker zich er ook mee bemoeien.

"Prachtig", zo leert het lexicon ons, staat voor zeer mooi, magnifiek, oogstrelend, oogverblindend, schitterend, subliem en wonderschoon. Het is allemaal van toepassing op mevrouw Holland, zij het dat haar onwaarschijnlijk prachtige Catalpa meer verblindend en strelend is voor de oren dan de ogen.

Holland, zij draagt de vermaarde naam van de gezamenlijke provincies van Noord- en Zuid-Holland en evenzogoed een titel van één van de beste Beach Boys-elpees, begint op Catalpa zonder intro, zomaar ergens halverwege het intrigerende 'Alley Flowers' horen wij haar snikkende stem en het uitgestorven geluid van rinkelende koeienbellen.

Catalpa alsof u op een verlaten plattelandsweg in de Verenigde Staten rijdt, terwijl het radiostation is afgestemd op een lokale zender. Zij klinkt tevens als de krakerige 78-toerenplaten van The Carter Family en Billie Holiday.
Vooral met het zoetzure 'Wandering Angus', het ijzige 'I Wanna Die' en het fluitende 'All the Morning Birds' maakt Jolie Holland van het oude Amerika een griezelig sprookjesverhaal. Prachtig dus.